Το σάπιο πολιτικό σύστημα εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε…

Απόψε λέω να μη φοβηθούμε…

Την προκήρυξη πρόωρων εκλογών ανακοίνωσε ο Αλέξης Τσίπρας αμέσως μετά τον β’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Ο απερχόμενος πρωθυπουργός δεν είχε άλλη επιλογή μετά τη συντριβή στις Ευρωεκλογές με τη διαφορά ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ να φτάνει τις 9,5 μονάδες.

Αριστερή μελαγχολία…

Το ΚΚΕ παρά τις προβλέψεις για άνοδο και τις μαζικές προεκλογικές συγκεντρώσεις είχε πτώση σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές από 6,11% σε 5,2%. Και ένας Πελετίδης δεν φέρνει την Άνοιξη.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρισκόμενη στη χειρότερη οργανωτική κατάσταση της δεκαετούς πορείας της, (πολλοί την ήθελαν στα πρόθυρα της διάσπασης/διάλυσης εξαιτίας σοβαρών εσωτερικών αντιθέσεων), επέλεξε να δώσει την τριπλή εκλογική μάχη σε όλα τα μέτωπα με ανάμεικτα αποτελέσματα.  Αξίζει να σημειωθεί ότι στις  αριστερές, αντικαπιταλιστικές κινήσεις σε πάνω από 30 δήμους και 12 από τις 13 περιφέρειες συμμετείχαν σχεδόν 2.200 υποψήφιοι παρά τα μεγάλα γραφειοκρατικά και οικονομικά εμπόδια. Στις εκλογές για τη λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση σημείωσε πτώση πάνω του 20% εκλέγοντας ωστόσο εξαιτίας και του νέου εκλογικού νόμου δεκάδες περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους. Ακόμα και στην Αθήνα που οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατέβηκαν με δύο ξεχωριστά ψηφοδέλτια (!) έβγαλαν και από έναν δημοτικό σύμβουλο στο Δήμο Αθήνας (Πέτρος Κωνσταντίνου και Ντίνα Ρέππα αντίστοιχα).

Στις ευρωεκλογές η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κατέγραψειδιαίτερα χαμηλά ποσοστά με σημαντική πτώση σε σχέση με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του 2014 (0,64% από 0,72%) αλλά και σε σχέση με τις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 (0,85%) κάτι που οπωσδήποτε δημιουργεί προβληματισμό για την επόμενη μέρα.

Η ΛΑΕ του Παναγιώτη Λαφαζάνη που μετά την αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ συγκρότησε βραχύβια κοινοβουλευτική ομάδα με 25 βουλευτές εξαϋλώθηκε στις ευρωεκλογές. Από 2,87% στις εθνικές εκλογές του 2015 έπεσε στο 0,58%. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ανέλαβε την ευθύνη της βαριάς ήττας και μίλησε για ανάγκη  «επανεξέτασης εκ θεμελίων της πορείας της ΛΑΕ και μεγάλων επανατοποθετήσεων»,.

Το συνολικό αποτέλεσμα προκάλεσε μούδιασμα και αμηχανία στον κόσμο της παραδοσιακής αριστεράς που σε όλες τις εκδοχές της έδειξε να βρίσκεται σε στασιμότητα και υποχώρηση.  Μόνη εξαίρεση το μεταμοντέρνο κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη που έδωσε την εκλογική μάχη με αξιοπρέπεια και σημείωσε μια αξιοσημείωτη επιτυχία δεδομένων των συνθηκών

Η Χρυσή Αυγή υποχωρεί, η Ελληνική Λύση έρχεται…

Η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου κατέγραψε ποσοστό 1,64% το οποίο δεν είναι ευκαταφρόνητο για προσωποπαγές κόμμα, ωστόσο δυσανάλογο σε σχέση με την προνομιακή προβολή της από τα ΜΜΕ, (συνεχή η παρουσία της σε ΜΜΕ τύπου Σκάι),  κυρίως σε ρόλο αναχώματος απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ.  Η επικεφαλής της κίνησης επέλεξε τη συμπόρευση με τον εθνικιμό και τον σωβινισμο σε μια σειρά από μέτωπα (Μακεδονικό κλπ).

Η φασιστική Χρυσή Αυγή έχασε πάνω από το 40% της εκλογικής της δύναμης, η οποία μετατοπίστηκε κυρίως στη ΝΔ, στην «Ελληνική Λύση» του Κυριάκου Βελόπουλου και σε μικρότερα ακροδεξιά μορφώματα. Δεν μπορεί κανείς όμως να αγνοήσει –αλλά ούτε και να πάρει ως δεδομένο- τα αποτελέσματα της έρευνας πως, με τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, το 13,3% των νέων μεταξύ 17-24 ετών προτίμησαν να ψηφίσουν ΧΑ.  Η εκλογική πτώση της κλυδωνιζόμενης Χ.Α δυστυχώς συνδυάζεται με ενίσχυση και όχι με υποχώρηση του συνολικού εκφασισμού της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος.  Το κύριο χαρακτηριστικό των εκλογών είναι μια συνολική μετατόπιση του πολιτικού συστήματος σε συντηρητική κατεύθυνση.  Προβληματισμό δημιουργεί η ενίσχυση του εθνικιστικού χώρου που απευθύνεται σε ανθρώπους με μια πρωτόγονη πολιτικοποίηση με τηλεοπτικούς κώδικες.  Στις ευρωεκλογές αυτό εκφράστηκε κυρίως με τη μαζική μετατόπιση από την ‘Ένωση Κεντρώων» του Βασίλη Λεβέντη που έμεινε εκτός νυμφώνος στη ρωσόφιλη Ελληνική Λύση του πρώην στελέχους του ΛΑΟΣ Κυριάκου Βελόπουλου που έφτασε στο 4,1%  ενσωματώνοντας στοιχεία από Χρυσή Αυγή, ΛΑΟΣ, ΕΠΑΜ, Πλεύση και το κόμμα του Αρτέμη Σώρρα.

Σημάδια των καιρών: To κόμμα «Μύκονος» συγκέντρωσε μεγαλύτερα ποσοστά από τους Οικολόγους Πράσινους, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τη ΛΑΕ #ευρωεκλογές2019 https://t.co/cnLG7XCqiS

— mao.gr (@mediaoasis) May 27, 2019

Γιατί ο λαός δεν «αξιοποίησε την πείρα του» και δεν «έβγαλε τα συμπεράσματά του»;

Κανείς δεν έχει δικαίωμα να πέφτει από τα σύννεφα καθώς όλα σχεδόν τα αποτελέσματα σε μια σειρά από εκλογές σε μαζικά σωματεία εργαζομένων έδειχναν μια ανάλογη δεξιά μετατόπιση την οποία οι περισσότεροι έκαναν πως δεν έβλεπαν.  Η πραγματικότητα δυστυχώς δείχνει να δικαιώνει τη σκληρή φράση του Ζοζέ Σαραμάγκου πως  «η αριστερά δεν έχει την παραμικρή γαμημένη ιδέα σε ποιον κόσμο ζει».

Η διαφορά της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφώς μη αναστρέψιμη και όλα δείχνουν ότι θα οδηγηθούμε σε αυτοδυναμία της ΝΔ η οποία ωστόσο πιθανότατα θα προτιμήσει τη συγκυβέρνηση με το πολιτικό μπαλαντέρ του συστήματος ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής το οποίο παρά τις προβλέψεις δεν έχει πεθάνει ακόμα,  αλλά δείχνει μια σταθεροποίηση με μικρή πτώση σε σχέση με το αποτέλεσμα 2014.

Η πραγματικότητα είναι ότι το κύριο πολιτικό κριτήριο του κόσμου δεν είναι πόσο διεφθαρμένος είναι ο Κυριάκος, ή αν είναι ένας άχρωμος και ατάλαντος κλώνος του πατέρα του, κάτι στο οποίο επένδυσε επικοινωνιακά ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω ΜΜΕ τύπου παλιάς «Αυριανής» όπως το Ντοκουμέντο, το Κόντρα News και η Νέα Σελίδα.

Οι ψηφοφόροι τελικά επιλέγουν με βάση τους πολιτικούς συσχετισμούς που διαμορφώνονται μετά από τεσσεράμισι  χρόνια λιτότητας με «αριστερό μανδύα» και με νέες περικοπές να έχουν ήδη δρομολογηθεί για τις αρχές του 2019. Η συμφωνία των Πρεσπών μπορεί να αποτέλεσε καταλύτη για αντιδραστικές μετατοπίσεις και αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού ωστόσο σίγουρα δεν είναι η αιτία της συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι απλά μια βολική ερμηνεία.

Για την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ όμως και την άνοδο της δεξιάς φταίει πάνω από όλα ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι φυσικά όσοι άσκησαν κριτική από τα Αριστερά στην κυβέρνηση.

Σε ανύποπτο χρόνο, ο διευθυντής της Καθημερινής Αλέξης Παπαχελάς σε άρθρο του με τίτλο «Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», αναφέρθηκε σε μια άλλη «ευλογία» επισημαίνοντας ότι η αριστερή κυβέρνηση ανέκοψε «το τσουνάμι του λαϊκισμού και της ριζοσπαστικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας» καθώς «στα χρόνια της μεταπολίτευσης το εκκρεμές πήγε πάρα πολύ αριστερά».

Το πιο σημαντικό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πολιτική του Τσίπρα, έκαψε με θεαματικό και ραγδαίο τρόπο, όλες τις μεταπολιτευτικές κατακτήσεις όπως ήταν η αξία της προστασίας των δημόσιων αγαθών, η προστασία του κοινωνικού ιστού, ακόμα και το ταμπού της πρώτης κατοικίας.  «Ποιος ακριβώς θα ξαναμιλήσει εναντίον μιας μεγάλης ιδιωτικοποίησης μετά τα όσα έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες;» έγραψε η «Καθημερινή». «Ολα αυτά σημαίνουν ένα πράγμα» συμπληρώνει ο διευθυντής της.  Ο διάδοχος του Α. Τσίπρα θα έχει στρωμένο το έδαφος, ιδεολογικά και πολιτικά, για να μη δειλιάζει».

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη λοιπόν είναι ότι βρίσκει το δρόμο σε μεγάλο βαθμό στρωμένο από τον ΣΥΡΙΖΑ και με το κίνημα σε βαθιά ύφεση. Η Νέα Δημοκρατία δεν κρύβει ότι θα επικεντρωθεί στην κατεδάφιση όσων μεταπολιτευτικών κατακτήσεων παραμένουν όρθιες, όπως η οριστική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου με συρρίκνωση του δικαιώματος στην απεργία.

Επανερχόμαστε λοιπόν στο αναπόφευκτο ερώτημα αν στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Το κύριο πρόβλημα της Αριστεράς δεν είναι η πολιτική συμμαχιών, ο πολιτικός πολιτισμός,, τα μαγαζάκια, οι μικροηγεμονισμοί και ο σεχταρισμός.  Είναι η αποτυχία της να διαμορφώσει μια πειστική πρόταση που να εμπνέει τη λαϊκή πλειοψηφία και να απαντάει στην αγωνία εκατομμύρια ανθρώπων για μια ζωή με αξιοπρέπεια.