Δεν μας τρομάζουν της Μέρκελ τα κανόνια

Καταστροφολογία και εσχατολογία που θα τη ζήλευαν ο.. Τζέιμς Κάμερον και ο Νοστράδαμος

   «Ποιός νοιάζεται για ευρώ ή δραχμή όταν απλά δεν έχεις απολύτως τίποτα στην τσέπη; ας μας διώξουν από το ευρώ.»  Σχόλιο αναγνώστη στο enikos.gr

Χούντα, καταστροφή, στρατιωτικό πραξικόπημα, έξοδος από το ευρώ, στάση πληρωμών μισθών και συντάξεων, έλλειψη ζάχαρης και νερού. Όλα τα ακούσαμε από τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια  του Μνημονίου.

«Δύσκολη μάχη» τιτλοφορεί το editorial της η Καθημερινή: «Οι στιγμές είναι εξαιρετικά κρίσιμες για τη χώρα μας. Απέχουμε μια ανάσα από τη δραχμή και την καταστροφή. Μια πολύ μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας δεν το συνειδητοποιεί και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Εχουν πεισθεί από την προπαγάνδα των ορατών, αλλά και κρυφών κομμάτων και μέσων ενημέρωσης της δραχμής».   Κρυφά κόμματα και μέσα ενημέρωσης της δραχμής!  Καταστροφολογία που θα ζήλευε και ο σκηνοθέτης του τιτανικού και του 2012.  Αν τους πιστέψουμε από την κόλαση μέχρι τον παράδεισο είναι μια ψήφος …στον Τζήμερο δρόμος.  Δεν έχουν επίγνωση του μέτρου οι συνωμοσιολόγοι νεοφιλελεύθεροι.

Νόμιζαν ότι μπορούσαν να εκβιάσουν τον λαό με το δίλημμα «σταθερότητα ή ακυβερνησία» και έχασαν 3.300.000 ψηφοφόρους. Τους απέμειναν μόνο 2.000.000.

Δεν υπάρχει κανένα δίλημμα που να λειτουργεί στη λαϊκή πλειοψηφία, είχαν την ευκαιρία και την έχασαν. Όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που δεν έχουν καταθέσεις, δεν έχουν ευρώ στην τσέπη και δεν έχουν τίποτα ή πολύ λίγα να χάσουν.  Δεν ασχολείται κανείς στα σοβαρά με αυτά που απασχολούν τους περισσότερους δημοσιογράφους, στα κανάλια και στα ραδιόφωνα.

«Δυστυχώς, πολλοί δεν θυμούνται πόσο κακό νόμισμα υπήρξε η δραχμή μετά το 1972. Ειδικότερα οι ηλικίες που μαζικά αρνούνται τις αναγκαίες προσαρμογές. Πράγματι, η εμπειρία των επτά πολιτών στους δέκα μεταξύ 18 και 34 ετών, που υπερψήφισαν αντιμνημονιακά κόμματα ώστε να εμποδίσουν την εφαρμογή μιας λιτής διακυβέρνησης, δεν έχουν πολλά αρνητικά να θυμούνται μετά το 1992.» γράφει ο Μπάμπης Παπαδημητρίου στη σημερινή Καθημερινή.

Ας προβληματίζονται περισσότερο οι αρθρογράφοι για το γεγονός ότι τα εμφυλιοπολεμικού τύπου επιχειρήματα δείχνουν να πιάνουν μόνο στη μειοψηφία των ωφελημένων από το καθεστώς εξηνταφεύγα.