Ριζοσπάστης και ΕΡΤ: η θεωρία των «δύο μονομάχων»

(φωτογραφία του Μάριου Λώλου)

Καυγάς για τη νομιμότητα ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ με αφορμή την ΕΡΤ». Αυτή την περίληψη δίνει ο σημερινός «Ριζοσπάστης» σε σχόλιό του που τιτλοφορείται «Νομιμότητα vs νομιμότητα». Ένα κείμενό του που μας δίνει την εντύπωση ότι αναφέρεται στη θεωρία των «δύο μονομάχων», της κυβέρνησης Σαμαρά και του ΣΥΡΙΖΑ, στον καβγά ανάμεσα στον νυν και στον επίδοξο διαχειριστή της κρίσης. Το παραθέτουμε ολόκληρο:

« «Η κυβέρνηση αποκατέστησε τη νομιμότητα λήγοντας την κατάληψη δημόσιου κτιρίου», λέει η κυβέρνηση.

«Η κατάργηση της ΕΡΤ και η εισβολή των ΜΑΤ είναι παράνομη και αντισυνταγματική, αφού η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δεν έχει εγκριθεί απ’ τη Βουλή», λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ωραίος αποπροσανατολιστικός καυγάς. Αλήθεια, γιατί οι εργαζόμενοι θα πρέπει να έχουν ως κριτήριο το ποιος είναι καλύτερος εκφραστής της νομιμότητας που υπερασπίζεται την εκμετάλλευση, που στέλνει σε δίκες απεργούς, που δίνει τη δυνατότητα στην εργοδοσία να απολύει πρωτοπόρους απεργούς, που στέλνει ΜΑΤ στους χώρους δουλειάς; `Η μήπως δεν απευθύνονται στους εργαζόμενους αλλά δίνουν εξετάσεις στο κεφάλαιο; `Η μήπως διδάσκουν τους εργαζόμενους να στέκονται σούζα στην αστική νομιμότητα, ότι αυτή ορίζει τα όρια των επιδιώξεων και της δράσης τους;»

Είναι γεγονός ότι οι αγώνες των εργαζόμενων, ειδικά στη νέα φάση αντιδραστικής μετάλλαξης της αστικής δημοκρατίας δεν μπορούν να έχουν ορίζοντα ή όριο την αστική νομιμότητα και να καλλιεργούνται αυταπάτες ότι η λύση θα βρεθεί μέσα από τους θεσμούς του συστήματος (θυμόμαστε τους πρόσκαιρους πανηγυρισμούς στο Σύνταγμα μετά την απόφαση του ΣτΕ που έδωσε συνταγματική κάλυψη την κατάργηση της ΕΡΤ ).   Ωστόσο είναι η χειρότερη στιγμή να υποβαθμίζεις και να κρατάς ίσες αποστάσεις στο ζήτημα της υπεράσπισης των δημοκρατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων δεκαετιών.

Aναρωτιόμαστε πού χωρούν σ’ αυτό τον «καυγά» οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, όλοι αυτοί που δεν διορίστηκαν στο έκτρωμα της ΔΤ, όλοι αυτοί που επί 5 μήνες παρήγαν πρόγραμμα, ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό, και κατά γενική ομολογία καλύτερο από ό,τι στην Προ Μαύρου εποχή; Πού χωρούν όλοι αυτοί που μετά την εισβολή των ΜΑΤ δεν σκόρπισαν αλλά, σε ζόρικες συνθήκες, υπερασπίζονται  το δημόσιο αγαθό, τη δημοκρατία και την ελευθερία της ενημέρωσης, όχι μόνο έξω από το Ραδιομέγαρο αλλά σε όλη την Ελλάδα;

Μα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι βοούν, κραυγάζουν ότι το λουκέτο στην ΕΡΤ και τα ΜΑΤ είναι αντισυνταγματικά, αυταρχικά μέτρα που πλήττουν την ίδια τη δημοκρατία! Το ίδιο κάνουν και χιλιάδες άνθρωποι που διαδηλώνουν έξω από τις κατά τόπους εγκαταστάσεις της ΕΡΤ σε πολλές πόλεις.

Αυτόν τον υπαρκτό αγώνα, (ειδικά τώρα που βρίσκεται σε φθίνουσα κατάσταση), αφενός δεν τον «χαρίζεις» στον ΣΥΡΙΖΑ, αφετέρου προσπαθείς να του δώσεις εκείνο το πολιτικό περιεχόμενο που θεωρείς σωστό, ταξικό. Δεν τον προσπερνάς, δεν τον αγνοείς. Εντοπίζεις και τη λεβεντιά του και τις αυταπάτες του.

Και από την αρθογραφία του «Ριζοσπάστη» και του 902 των τριών τελευταίων ημερών ο  αγώνας των εργαζομένων της ΕΡΤ και χιλιάδων αλληλέγγυων πολιτών στη μετά τα ΜΑΤ εποχή (πέρα από τις επίσημες δηλώσεις στελεχών-οργάνων του Κ.Κ την πρώτη μέρα) αχνοφαίνεται. Κυριαρχεί η κριτική στην πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, μια κριτική και θεμιτή αλλά και σωστή σε πολλά σημεία της. Όμως η κριτική αυτή εκτοπίζει, εξαφανίζει το ζωντανό, τον τωρινό αγώνα των ζωντανών ανθρώπων. Απουσιάζει το τι σημαίνει να βγάζεις δελτία με φόντο τα ΜΑΤ, το τι σημαίνει να σε βλέπουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στο Διαδίκτυο, το τι σημαίνει να αναζητάς το επόμενο βήμα σου -και πέρα από τη συζήτηση στη Βουλή.

Ωραίος αποπροσανατολιστικός καβγάς, λοιπόν. Μόνο που στις παρυφές, έστω, αυτού του καβγά παίζουν και οι εργαζόμενοι -και πώς θα επανα-προσανατολιστούν; Λέγοντάς τους ότι ο καπιταλισμός μαυρίζει και σαπίζει και ότι μπογιατζής του είναι ο ΣΥΡΙΖΑ;