Λίγο Σύνταγμα, λίγο Ταξίμ, λίγο Πολυτεχνείο…
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ήταν ακριβώς η χθεσινή συγκέντρωση στην Αγία Παρασκευή, όμως πολλοί σκεφτήκαμε ότι ήταν «κάτι» απ’ όλα αυτά, αλλά κυρίως ήταν κάτι που δεν το έχουμε γνωρίσει ακόμα.
Γύρω στις 11 κλείνουν και τα δύο ρεύματα της Μεσογείων. Ο κόσμος δεν χωρά στο προαύλιο της ΕΡΤ, όπου γίνεται η συναυλία, ούτε μέσα στο κτίριο.
Ποτέ άλλοτε δεν είχαν γνωρίσει τόση κίνηση τα πεζοδρόμια της Μεσογείων. Ούτε όταν είχε οργανωθεί φιέστα για την υποδοχή της Παπαρίζου, το…., μετά το τρόπαιο της Eurovision… Κόσμος πήγαινε κι ερχόταν, με αποτέλεσμα κάποιοι ν’ ανησυχούν αν αυτοί που έφευγαν ήταν περισσότεροι απ’ αυτούς που έρχονταν.
Ποιο ήταν το κλίμα;
Όχι πανηγυρικό, αλλά ελπιδοφόρο. Σε αναμονή. Η πρώτη απάντηση στην κατάργηση ενός δημόσιου αγαθού ήταν πράγματι ανάλογη με τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ο κόσμος αντέδρασε. Η συνέχεια της αντίδρασης είναι το ερώτημα.
Μεταφέρουμε κάποιες κουβέντες από πηγαδάκια:
«Ό,τι ήταν το πάρκο Γκεζί για την Τουρκία θα γίνει η ΕΡΤ για την Ελλάδα».
«Ούτε οι Γερμανοί στην Κατοχή δεν έβαλαν λουκέτο στο ραδιόφωνο».
«Λες η ΕΡΤ να γίνει η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι;»
«Εγώ γνώρισα το θέατρο από το ραδιόφωνο».
«Εγώ, όταν ήμουνα μαθήτρια, δεν έχανα την “Κινηματογραφική Βραδιά” με τον Μπακογιαννόπουλο».
«Το τελευταίο δελτίο της ΝΕΤ με τη Στάη έχει συλλεκτική αξία. Συλλεκτικό δελτίο, έπρεπε να το πουν».
«Λες να γίνει Πασιονάρια η Στάη; Το ’73 είχαμε τη Μαρία Δαμανάκη, εκφωνήτρια, το δύο δεκατρία έχουμε την Έλλη».
«Μπα, η Στάη θέλει να κρατά ισορροπίες».
«Χούντα, έχουμε χούντα».
«Η μισή Ελλάδα έρχεται εδώ!»
«Λάθος, η μισή Ελλάδα ΕΠΡΕΠΕ να είναι εδώ».
«Να κρατήσουν οι χοροί, να κρατήσουν οι πομποί».
«Αν δεν κόψουν το σήμα…»
«Πού είναι οι καλλιτέχνες; Πού είναι οι διανοούμενοι;»
«Τι λες τώρα; Ήρθαν οι καλλιτέχνες, ήρθαν και διανοούμενοι. Δεν είδες τον Μπιτσάκη; Τουλάχιστον δυο ώρες όρθιος!»
«Εδώ ο κόσμος δεν ξεσηκώθηκε όταν καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις, θα νοιαστεί τώρα για την ΕΡΤ;»
«Στην πολυκατοικία μου μια γυναίκα πανηγύριζε επειδή νομίζει ότι δεν θα πληρώνει 56 ευρώ το χρόνο στο λογαριασμό της ΔΕΗ για το τέλος της ΕΡΤ».
«Άραγε το ΠΑΜΕ θα κάνει δική του ξεχωριστή συγκέντρωση στον Γέρακα;»
Με χειροκροτήματα υποδεχόμαστε δυο-τρεις μικρές μοτοπορείες. Θηριώδεις μηχανές, θηριώδεις υποσχέσεις.
Κάποιοι έχουν έρθει με τα παιδιά τους. Πολλά σκυλάκια, μικρού και μεσαίου μεγέθους. Όλες οι ηλικίες βρίσκονται εδώ, όμως, ιδίως αργά τη νύχτα, οι ηλικιωμένοι είναι λίγοι. Εικοσάρηδες και κάτι είναι αρκετοί, όμως αυτοί που δίνουν τον τόνο ανήκουν στις «παραγωγικές ηλικίες», όπως λέμε, τριάντα και άνω.
Τα σουβλάκια στα μαγαζιά της πλατείας τελειώνουν. Τα περίπτερα κάνουν τρελές δουλειές. Πάρκινγκ δεν βρίσκεις ούτε με σφαίρες. Όσοι έρχονται από μακριά ξέρουν ότι θα δεινοπαθήσουν μέχρι να φτάσουν, αλλά δεν βαρυγκομούν.
Η βραδιά είναι δροσερή δίχως μυρωδιά δακρυγόνων. Για κάποιες ώρες (κάποιες μέρες;) ένα από τα ασχημότερα κτίρια της Αττικής, το άχαρο Ραδιομέγαρο, γίνεται το πιο όμορφο σημείο της Αθήνας… Θ’ αντέξει η κατάληψη;