Εμφύλιος στην Ελευθεροτυπία
Θύελλα μετά την απόρριψη της αίτησης της Χ.Κ Τεγόπουλος για την υπαγωγή της στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Και ενώ θα περίμενε κανείς ότι μετά από αυτή τη σημαντική –αν και όχι χωρίς κόστος- επιτυχία οι εργαζόμενοι θα προσπαθούσαν να προβάλλουν πιο μαχητικά και συλλογικά τις διεκδικήσεις τους επικράτησε η λογική του κοινωνικού αυτοματισμού. Ανώνυμα και διοχετευμένα δημοσιεύματα σε blogs και ιστοσελίδες έκαναν λόγο για τη δημιουργία μιας συνεταιριστικής «νέας ελευθεροτυπίας» (που θα της μοιάζει) από «50 ή 80 συντάκτες της παλιάς».
Οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί που έμαθαν από τα blog ότι συνάδελφοι τους ετοιμάζονται να βγάλουν νέα εφημερίδα χωρίς να τους υπολογίζουν στα σχέδια τους ή καν να τους ενημερώσουν εξοργίστηκαν, δικαιολογημένα σε ένα βαθμό, και αισθάνθηκαν προδομένοι.
Από την πλευρά της εργοδοσίας ακολούθησε μια έντεχνη και καλά ενορχηστρωμένη εκστρατεία ότι οι μαχητικές απεργιακές κινητοποιήσεις και τα απεργιακά φύλλα ήταν μια σκοτεινή πλεκτάνη ενός «κλειστού κύκλου» που για τους δικούς του ιδιοτελείς λόγους ήθελε να κλείσει η Ελευθεροτυπία της Μάνιας για να κάνει μια άλλη δική του εφημερίδα.
Σύμφωνα με την επιστολή της Άντας Ψαρά πρόκειται για έναν πόλεμο λάσπης βασισμένο σε ανώνυμα και προβοκατόρικα δημοσιεύματα σε blogs, από την πλευρά των εργαζόμενων που στο δικαστήριο υπερασπίστηκε τη θέση της εργοδοσίας ζητώντας την υπαγωγή της «Ε» στο 99, ενάντια στην απόφαση της μεγάλης πλειοψηφίας της ΓΣ. Όπως υποστηρίζει «επιλέχτηκε ως σημαντικότερος ο πόλεμος απέναντι σε όσους κράτησαν μια αγωνιστική στάση και τόσους μήνες προσπάθησαν με συνέπεια να εκφράζουν όσους περισσότερους συναδέλφους γινόταν. Δυστυχώς η δύναμη των ανωνύμων δημοσιευμάτων έπεισε ακόμα και κάποιους που γνωρίζουν πολύ καλά και το ρόλο της εργοδοσίας και της διεύθυνσης και πολλών στελεχών της.»
Ύστερα από μήνες όπου ο απεργιακός αγώνας είχε ατονήσει και δεν υπήρχε καμία σκέψη για νέο απεργιακό φύλλο ή για κάποια άλλη κινητοποίηση συγκλήθηκε νέα γενική συνέλευση των εργαζομένων στην Χ.Κ Τεγόπουλος που ενέκρινε με μεγάλη πλειοψηφία νέα πρόταση και νέα εργασιακή επιτροπή. Το νέο ψήφισμα στο μεγαλύτερο μέρος του αναλώνεται σε επίθεση εναντίον των συναδέλφων του που προχωρούν σε νέο εγχείρημα ενώ δεν περιέχει ουσιαστικές νύξεις για τις ευθύνες της εργοδοσίας πέρα από την παρατήρηση ότι «η διοίκηση δεν έχει ενημερώσει τους εργαζόμενους για τα σχέδιά της».
Χαρακτηρίζει τη νέα κίνηση ως «γέννημα στην πλάτη του απεργιακού αγώνα» που επιχειρεί να «υφαρπάξει» την ιστορία της εφημερίδας. Τονίζει ότι επιθυμία όλων είναι να βρεθεί τρόπος για να καταστεί ξανά βιώσιμη η επιχείρηση και καλεί τα συνδικαλιστικά σωματεία να ζητήσουν άμεσα από το υπουργείο Εργασίας να συγκαλέσει τριμερή επιτροπή (υπουργείο, Χ.Κ.Τεγόπουλος , εργαζόμενοι) προκειμένου η διοίκηση της εταιρείας να ενημερώσει για τα σχέδιά της σχετικά με το μέλλον της και το μέλλον των εργαζομένων. Ακόμα αποφάσισε με συντριπτική πλειοψηφία να διερευνηθεί από τους εργασιακούς εκπροσώπους η δυνατότητα σύστασης συνεταιρισμού των εργαζομένων στην Χ.Κ Τεγόπουλος και στη συνέχεια, να ενημερωθεί η συνέλευση. Ακόμα η Γ.Σ απέρριψε με ψήφους 89 κατά, 18 υπέρ και 7 λευκά πρόταση που έλεγε: «η συνέλευση χαιρετίζει τη δικαστική απόφαση που δικαιώνει τους αγώνες μας, απορρίπτοντας την προσχηματική αίτηση της επιχείρησης για υπαγωγή στο άρθρο 99».
Δεν ξέρω πόσους ικανοποίησαν τα απεργιακά φύλλα. Το σίγουρο είναι ότι επέλεξαν την ασφάλεια της διατήρησης της παλιάς αντιφατικής πολιτικής γραμμής και δεν κατάφεραν στο βαθμό που πρέπει να εκφράσουν τη νέα κοινωνική δυναμική όπως εκφράστηκε και την 6η Μάη. Αυτό δεν δικαιώνει ωστόσο τις ισοπεδωτικές κατηγορίες που ακούστηκαν.
Σε πολύ κόσμο λείπει η Ελευθεροτυπία και ακόμα περισσότερο η ιδέα της. Δεν ξέρω αν η Ελευθεροτυπία ήταν ποτέ εφημερίδα των συντακτών -περισσότερο από τις άλλες- η απλώς εκφυλίστηκε στην πορεία. Πάντως καλό είναι κάποια στιγμή να γίνει μια αποτίμηση -και από τους εργαζόμενους της- για τον ιστορικό ρόλο της χωρίς ευχολόγια και εξιδανίκευση. Ο εκφυλισμός του απεργιακού αγώνα, οι απαράδεκτες κατηγορίες και το διαδικτυακό ξεκατίνιασμα μεταξύ των συντακτών της μάλλον ενισχύει την αρνητική -και άδικη- γνώμη της κοινής γνώμης για τους δημοσιογράφους και γενικότερα για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ.