Οι εκλογές άργησαν μια (ακόμα) μέρα;

Κι ενώ ο Πάπας και οι μοναχοί του Αγίου Όρους φαίνεται να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης (ή, έστω, χριστιανικής ανοχής) αν όχι στον ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον στον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά, ο Σαμαράς ζητά ψήφο εμπιστοσύνη από τη Βουλή.

Ο κανονισμός της Βουλής το επιτρέπει, επομένως ο Σαμαράς θα μας ταράξει στη νομιμότητα! Σίγουρα θ’ ακολουθήσει μια τριήμερη ρητορική συζήτηση στη Βουλή, οι «τόνοι θ’ ανέβουν», η τηλεόραση θα έχει άφθονες κόντρες, ένα τζάμπα κοινοβουλευτικό σίριαλ για να ταϊσει το κοινό της, ενώ δεν αναμένεται να υπάρξουν αποστάτες.

Ο Σαμαράς δεν θα ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης αν δεν πίστευε ότι θα την έχει, έστω και με απώλειες. Όμως μόνο η ψηφοφορία για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα δείξει πραγματικά «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος».
Αναμένουμε το θέατρο, λοιπόν. Μανιωδώς αυτές τις στιγμές οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού θα γράφουν τον θριαμβευτικό λόγο του Σαμαρά, που θα εκφωνηθεί μετά το τέλος της ψηφοφορίας.
Η Βουλή μίλησε, θα πει, με τον τρόπο του βέβαια. Μόνο ο λαός δεν μιλάει ή μάλλον μιλάει διά των εκπροσώπων του, διά των μεσολαβητών. Όσο το λαϊκό κίνημα υποχωρεί, όσο αυτοί που πρέπει να μιλήσουν σωπαίνουν, τόσο αυξάνονται οι κορόνες της «αυριανής κυβέρνησης».

Τι μας οδήγησε στην ψήφο εμπιστοσύνης. 

Είμαστε πολύ κοντά σε εκλογές, ήταν η εκτίμηση τις τελευταίες μέρες από το δημοσιογραφικό και  κομματικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ.   Οι δημοσκοπήσεις επιβεβαίωναν ότι η διαφορά με τη ΝΔ έχει εκτοξευτεί ακόμα και σε διψήφια ποσοστά  και ακόμα και η αυτοδυναμία δεν μοιάζει πια σαν κάτι το άπιαστο.

Ο Σαμαράς απελπισμένος έστειλε εξωθεσμικά την  προσωπική πολιτική του αυλή να διαπραγματευτεί με την Τρόικα (τον Λαζαρίδη) προσβάλλοντας με αυτό τον τρόπο τους τεχνοκράτες τύπου Γκίκα Χαρδούβελη που έχουν την εμπιστοσύνη του τραπεζικού συστήματος και επιχειρηματικών κύκλων.  (σχετικό σχόλιο του mao.gr)

Οι ευσεβείς πόθοι για εκλογές ενισχύονται από την σύγκρουση του Αντώνη Σαμαρά με μιντιακούς ολιγάρχες που δεν βλέπουν με καλό μάτι την κατάσταση στην οικονομία και τους σπασμωδικούς πλέον χειρισμούς του Πρωθυπουργού που δείχνει να έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης και απλά παραμένει στη θέση του ως αναγκαίο προσωρινό κακό.    Η κίνηση Σαμαρά να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης ερμηνεύεται και ως ρελάνς του πρωθυπουργού στην κριτική που δέχεται με καλαματιανό στιλ: «αντικαταστήστε με αν σας παίρνει αλλιώς βουλώστε το» .   Αυτή τη στιγμή είναι παρακινδυνευμένο να κάνεις προβλέψεις αλλά το πιο πιθανό σενάριο μιλάει για προσωρινή ανακωχή και συμβιβασμό Σαμαρά με τις θεσμικές δυνάμεις που τον αμφισβητούν,παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από τη βουλή και παράταση της κυβερνητικής θητείας μέχρι το 2015.

Η επόμενη μέρα

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον και σημασία έχει το τι θα συμβεί ΜΕΤΑ την ψηφοφορία της επόμενης εβδομάδας, τα νέα μέτρα που θα σαρώσουν ό,τι έχει ακόμα απομείνει όρθιο σ’ αυτό τον τόπο. Μέτρα που θα διαψεύσουν τη στερεότυπη φράση «χειρότερα δεν γίνεται»: παραπέρα ξήλωμα της Ασφάλισης, του συνδικαλισμού και των εργασιακών σχέσεων, ομαδικές απολύσεις… φόβος και τρόμος για τα χαμηλότερα εισοδήματα, έμμεση ή άμεση συμμετοχή της Ελλάδας σε πολεμικές περιπέτειες.
Οι ηθοποιοί, οι αγορητές έχουν αρχίσε να προβάρουν το ρόλο τους. Μόνο ο λαός δεν φαίνεται να έχει διάθεση να προβάρει τον δικό του -προς το παρόν: αφήνει τους άλλους να «παίξουν» για λογαριασμό τους.

Δεν ξέρουμε πια αν θα τρόμαζε πραγματικά την κυβέρνηση και την τρόικα ακόμα και μια μεγάλη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, των συνδικάτων, των αντιφασιστικών οργανώσεων, των λαϊκών συνελεύσεων (όπου ακόμα υπάρχουν), των ποικίλων κινήσεων αλληλεγγύης έξω από τη Βουλή την ημέρα της ψηφοφορίας (ακόμα καλύτερα, και τις προηγούμενες), μια μαζική ειρηνική πολιορκία αυτού του θεάτρου όπου οι κυβερνητικοί σφαγείς του λαού ποζάρουν σαν σωτήρες του.    Γιατί οι κομματικές συγκεντρώσεις που είδαμε τα τελευταία δύο χρόνια σε αντίστοιχες ψηφοφορίες περισσότερο τρόμαζαν το επιτελείο της Κουμουνδούρου που διαπίστωνε ότι άλλο πράγμα η ψήφος στις εκλογές και άλλο η ενεργητική στήριξη του κόσμου.