Έκκληση των «58»: Ανεμόσκαλα από αντικομμουνιστικά κουρέλια για τη διάσωση του συστήματος
Δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα το κείμενο 58 «επωνύμων» που φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν τον λεγόμενο κεντροαριστερό χώρο. Στόχος τους η ίδρυση πολιτικού φορέα με πρόγραμμα για τις επικείμενες ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές. To κείμενο υπογράφουν πρώην κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Νίκος Χριστουδουλάκης, Νίκος Μπίστης, Παρασκευάς Αυγερινός), επιστήμονες, πανεπιστημιακοί (Νίκος Αλιβιζάτος), καλλιτέχνες και συγγραφείς (Σώτη Τριανταφύλλου, Πέτρος Μάρκαρης, Θανάσης Χειμωνάς, Νίκος Πορτοκάλογλου, Γιάννης Μπέζος). Δικαιολογημένη απορία προκαλεί η απουσία της υπογραφής του Πάσχου Μανδραβέλη, του Ηλία Κανέλλη και άλλων δημοσιογράφων που στην αρθρογραφία τους ξιφουλκούν κατά του λαϊκισμού κα της «νεοκομμουνιστικής» αριστεράς…
Εύκολα, με μια πρώτη ανάγνωση, διαπιστώνει κανείς ότι η πρωτοβουλία αυτή εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού προσφέροντας ένα σωσίβιο ευκαιρίας για τη διάσωση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ που βλέπουν το πλοίο να βουλιάζει και τον τωρινό καπετάνιο του, τον Ευ. Βενιζέλο, να αγγίζει το ναδίρ της αναξιοπιστίας του. Επίσης δίνει την ευκαιρία στη χρεοκοπημένη ΔΗΜΑΡ να επιβιώσει αυτοδιαλυόμενη με χάρη.
Θυμάστε την παλιά διαφήμιση «2 στη συσκευασία ενός»; Ο νέος κεντροαριστερός φορέας δίνει σήμερα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ να επιβιώσουν μέσα από μία (1) συσκευασία που θα φιλοξενεί δύο προϊόντα, αφού εδώ προτείνεται η «δημιουργία ενός κοινού πολιτικού φορέα που θα συστεγάσει όλους, χωρίς να απαιτήσει τη διάλυση των υπαρχόντων κομμάτων και συλλογικοτήτων».
Η «έκκληση και πρόσκληση» (και όχι διακήρυξη) όπως αυτοχαρακτηρίζεται το κείμενο, έχει σαφή αντικομμουνιστική διάθεση αλλά με στόχο κυρίως τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι το ΚΚΕ ή άλλες αριστερές δυνάμεις. Μιλά μόνο για «νεοκομμουνιστική και εθνικολαϊκιστική» αριστερά την οποία αντιπαραθέτει στις «δημοκρατικές φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ» τις οποίες η ύπαρξη του νέου φορέα υποτίθεται ότι θα ενισχύσει.
Το κείμενο δεν μιλά για τα γνωστά «δύο άκρα», αλλά για τον «μικρό δικομματισμό ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ», που χαρακτηρίζεται «πολιτικά στείρος, προγραμματικά οπισθοδρομικός και ιδεολογικά συντηρητικός».
Ο Σαμαράς, οι Φαήλοι και οι Χρύσανθοί του μάλλον θα τρίβουν από ικανοποίηση τα χέρια τους διαβάζοντας το κείμενο, αφού η υλοποίηση αυτού του εγχειρήματος συνεπάγεται το ροκάνισμα του ΣΥΡΙΖΑ και άρα την εξυπηρέτηση του στόχου της ΝΔ να έρθει πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές.
Το κείμενο δείχνει να θεωρεί μπανάλ και πασέ το ζήτημα των μνημονίων, τα οποία χαρακτηρίζει μια «συνταγή με λάθη» -και όχι ότι η συνταγή ήταν και είναι εξ ολοκλήρου λάθος. Πράγμα διόλου περίεργο, αφού άτομα που με τη βουλευτική τους ιδιότητα ψήφισαν το μνημόνιο τώρα ανήκουν στους «58».
Κατά τα άλλα το κείμενο είναι γεμάτο αοριστολογίες, επιδεικτική σεμνότητα (εμείς από ανασυγκρότηση δεν ξέρουμε, υπάρχουν άλλοι που ξέρουν καλύτερα από εμάς -μα ποιοι είναι αυτοί;) και πλήρης αποσιώπηση και περιφρόνηση των δεινών και των αναγκών του λαού, της κατεδάφισης του κράτους πρόνοιας, του εξευτελισμού της εργασίας και των εργατικών δικαιωμάτων που προκάλεσαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις.
Αναρωτιέται κανείς τι είδους «εθνική ανασυγκρότηση» μπορούν να φέρουν άτομα σαν τη Σώτη Τριανταφύλλου ή τον Νίκο Μπίστη, που βρίσκονται ανάμεσα στους 58. Τι θα έλεγε ο Γκράουτσο Μαρξ για μια λέσχη που έχει τέτοια άτομα για μέλη;
Ανεμόσκαλα από κουρέλια για τη διάσωση του συστήματος είναι η κίνηση των 58. Είναι αυτονόητο ότι δεν θεωρούμε κουρέλια ΟΛΟΥΣ όσους το υπογράφουν, όμως κουρελιασμένες, σκουριασμένες και βαθιά αντιλαϊκές είναι οι ιδέες που περιέχει.
Στο κείμενο αυτό θα επανέλθουμε.