Δήλωση μετανοίας… με ευρωπαϊκό πρόσημο

Ό,τι ζητούσε κάποτε η δικτατορία του Μεταξά από τους κομμουνιστές, ό,τι ζητούσε το κράτος της Δεξιάς από τους πολιτικούς κρατούμενους και τους εξόριστους στα χρόνια του Εμφυλίου και αργότερα, ό,τι ζητούσε η στρατιωτική χούντα από τους πολιτικούς της αντιπάλους, το ζητά τώρα ο κ. Γιούνκερ από τον Αλέξη Τσίπρα, δηλαδή να υπογράψει δήλωση μετανοίας!

Και μάλιστα να την υπογράψει σε τρία αντίτυπα με παραλήπες τον ίδιο, τη Μέρκελ και τον Ντάισελμπλουμ.

Με τη δήλωση αυτή θα αποκηρύττει μετά βδελυγμίας το ΟΧΙ και θα διαβεβαιώνει ότι στο δημοψήφισμα της Κυριακής θα ψηφίσει ΝΑΙ. Θα αποδέχεται τη συμφωνία που προτείνουν οι θεσμοί (με μια αλλαγή) και, γι’ αντάλλαγμα, δεν θα εκτελέσουν την Ελλάδα αμέσως αλλά θα την αφήσουν να ζήσει στο Πράσινο Μίλι τουλάχιστον μέχρι το Νόεμβρη όταν θα γίνει συζήτηση για το χρέος.

Ο Γιούνκερ πρόβαλε αυτή την απαίτηση χθες το βράδυ, σε τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Σύμφωνα με το non paper του Μαξίμου, το νέο ευρωπαϊκό τελεσίγραφο ζητά τέσσερα πράγματα: 1) να γίνει αποδεκτό το κείμενο των θεσμών 2) Ο Τσίπρας να ζητήσει από τον κόσμο να ψηφίσει ΝΑΙ 3) οι θεσμοί να αποδεχθούν μια (1) αλλαγή στο κείμενό τους 4) η κυβέρνηση να ζητήσει τη σύγκληση έκτακτου Eurogroup.

Δήλωση μετανοίας καραμπινάτη! Μόνο που οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν ζητάνε ΜΟΝΟ από τον Τσίπρα να την υπογράψει, ζητάνε να υπογράψει όλη η Αριστερά να συρθεί, να ξεφτιλιστεί, να πει «στα ψέματα παίζαμε», όπως λέει το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη.

Και εδώ η μισή ντροπή θα ήταν του Αλέξη και η άλλη μισή δική μας, ντροπή όλης της Αριστεράς, της συμβιβασμένης και της ημισυμβιβασμένης, της ταλαντευόμενης και της ανυπότακτης όπως συνηθίζουμε να λέμε.

Η ιστορία των δηλώσεων μετανοίας στην Ελλάδα είναι γραμμένη με αίμα, με ντροπή, ενίοτε με (ενδοκομματική) μισαλλοδοξία, αλλά και με απαράμιλλη λεβεντιά. Χιλιάδες ήταν αυτοί που υπέγραψαν δήλωση μετανοίας στη Μακρόνησο και σε πολλές ελληνικές φυλακές, τσακισμένοι από τα βασανιστήρια και τον ψυχολογικό πόλεμο. Χιλιάδες ήταν όμως και αυτοί που έκαναν ανάκληση δήλωσης, που έπαιρναν πίσω την υπογραφή τους και γίνονταν ξανά «αμετανόητοι».

Υπολογίζεται ότι μόνο στη Μακρόνησο αυτοί που με τροποποιητική δήλωση έκαναν ανάκληση έφταναν τους 3.000. Ταυτόχρονα, πάμπολλοι καταδικασμένοι σε θάνατο «δηλωσίες» δεν γλίτωσαν τελικά την εκτέλεση. Τους εκτέλεσαν ούτως ή άλλως.

Το σίγουρο είναι ότι η Ευρώπη της Δημοκρατίας πέφτει πολύ μακριά από τις Βρυξέλλες.