Να διευρύνουμε το ρήγμα

Το πολιτικό τοπίο άλλαξε από την εκλογική εξέγερση των ψηφοφόρων. Ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας μετακινήθηκε προς τα αριστερά ( μη ξεχνάμε και ένα σημαντικότερο τμήμα της που δε συμμετείχε και ένα άλλο που έβαλε στο κοινοβούλιο το παρακράτος ). Αυτό τίναξε εμπρός στα μάτια των τάξεων, την πολύχρωμη ρομφαία μιας δυνητικής ευκαιρίας η απειλής. Ο ελαστικός πολιτικός χώρος της αριστεράς, δέχτηκε τη ρευστοποιημένη πολιτική μάζα του ΠΑΣΟΚ και διευρύνθηκε εκρηκτικά. Αυτό δημιούργησε νέες δυναμικές καταστάσεις προς τα μέσα και προς τα έξω. Μέσα ουσιαστικοποιείται και οξύνεται η αντιπαράθεση μεταρρυθμιστικού και επαναστατικού ρεύματος. Έξω εκβιάζεται ανοιχτά η αστική τάξη, να επιταχύνει τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού της εποικοδομήματος. Η ζυγαριά μόλις άρχισε να κινείται και κανείς δεν γνωρίζει προς τα πού θα γείρει. Δεν περιμένουμε να διαπιστώσουμε το βάρος μας έξω από τη ζυγαριά και ο ρόλος μας είναι να ζυγιστούμε… Αυτή είναι η δυναμική πραγματικότητα του σήμερα και δεν θα σταθούμε απέναντί της «με το λαό» ( δηλαδή ποιο λαό; άλλον από αυτόν που τη δημιούργησε ; ) Θα μπούμε μέσα της, θα την επηρεάσουμε προσπαθώντας να την καθορίσουμε !
****
Υπάρχει κάτι στα αποτελέσματα των εκλογών, που σκεπάζεται κάτω από τα απόνερα τους. Κάτι εξαιρετικά χρήσιμο και κρίσιμο για να κρυφτεί ( από τους αστούς ) η να φανερωθεί ( από τους και στους εργαζόμενους ). Και αυτό το κάτι είναι πως με το άνοιγμα της κάλπης, άνοιξε ταυτόχρονα και μια χαραμάδα στο φόβο, με τον οποίο προσπαθεί να καθηλώσει τον καθημαγμένο πολίτη η ολιγαρχία , άφησε να μπει αέρας και φως να αναζωογονηθεί το φυλακισμένο μπορώ !
Ποιο ήταν ( και θα είναι σε ακραίες μορφές στις προσεχείς εκλογές ) το κυρίαρχο εκβιαστικό φοβικό δίλημμα που έθεσαν οι αστοί ; » Μνημόνιο η αντιμνημόνιο » , Ευρώ η δραχμή, εάν δεν ψηφίσετε τα «μνημονιακά» κόμματά μας θα έρθει το χάος . Ο λαός στην πλειοψηφία του ψήφισε… χάος. Κάτω από όλους τους παράγοντες, που οι αναλυτές προσδιόρισαν σαν περισσότερο η λιγότερο σημαντικούς, – και οι οποίοι τον έσπρωξαν στις γνωστές επιλογές του- υπάρχει ένα κοινός παρονομαστής : η διάθεσή του να μην υποκύψει στην απειλή ! Κρίσιμο βήμα που άνοιξε αυτό το μικρό ρήγμα στο φόβο του.
Η εκφρασμένη διάθεση του πολίτη να μη φοβηθεί είναι ακόμα εξαιρετικά ασταθής ( αλλά η αστάθεια είναι η μεταβατική κατάσταση από μία σε άλλη θέση ) , αυθόρμητη ( αλλά το αυθόρμητο είναι η εμβρυακή μορφή του συνειδητού ) και δυναμική ( δηλαδή εξελισσόμενη ). Και στα τρία αυτά πεδία η παρουσία των κομμουνιστών ( εντός και εκτός όλων των κομμάτων της αριστεράς και όχι μόνο του ΚΚΕ ) είναι σήμερα εκ των ων ουκ άνευ. Μακράν πιο ουσιαστική και άμεσα χρήσιμη από οποιοδήποτε «μεγαλεπήβολο» εκλογικό σχεδιασμό.
Το πεδίο πάλης δεν το επέλεξαν οι εργαζόμενοι, τους έχει επιβληθεί, είναι η κρίση του καπιταλιστικού κοινωνικού συστήματος και οι στρατηγικές επιλογές της κυρίαρχης τάξης στο διεθνή καταμερισμό εργασίας . Η κρίση έφερε τα «μνημόνια» και η «Τρόϊκα» συν-διαχειρίζεται την επιβολή και εφαρμογή τους. Όλα αυτά έπεσαν πάνω τους κρώζοντας σαν κοράκια. Παρ΄ όλα αυτά σε αυτό το τοπίο της μάχης όρθωσαν το ΟΧΙ απέναντί τους ! Είναι ένα στιγμιαίο αποτέλεσμα της τόλμης της πλειοψηφίας . Αυτή η πλειοψηφία δεν έχει ακόμα συνέλθει από το σοκ της δύναμής της . Χρειάζεται γρήγορα να την πείσουμε, να ενσωματώσει στη συνείδησή της, το ίδιο το γεγονός σαν αποτέλεσμα της δύναμής της, της επιλογής της ,της αυτοπεποίθησής της, να αντιληφθεί τώρα το έργο της και να σταθεροποιήσει το βηματισμό της προς τα εμπρός .
Ο πυρήνας της προσπάθειάς μας είναι να κρατήσουμε ζωντανή τη δυναμική του μικρού ρήγματος στο φόβο που δημιουργεί το εκλογικό αποτέλεσμα, να διευρύνουμε αυτό το ρήγμα, το οποίο με τη σειρά του βοηθά την εξέλιξη του αυθόρμητου προς το συνειδητό. Να το κάνουμε «μεταδοτικό», «μαγνητικό» τροποποιώντας το στην κατεύθυνση της συλλογικής έξαρσης για αλλαγή του συγκεκριμένου παρόντος με ένα συγκεκριμένο καλύτερο μέλλον.
Το κατά πόσο πότε και εάν το κατορθώσουμε θα εξαρτηθεί από το εάν προλάβουμε να γεμίσουμε αυτό το ρήγμα με στέρεα υλικά ικανά να αντέξουν, όχι μόνο στην ισχύ των καταπιεστών αλλά και στην αδυναμία των καταπιεσμένων . Και τέτοια σύνθετα υλικά είναι : η αλήθεια, η ευέλικτη συνέπεια, η ανταλλαγή λόγου και πράξης με τους εργαζόμενους και για τους εργαζόμενους. Εδώ χωρούν :
1. » Η συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης» των τάξεων και της χώρας.
2. Ο συγκεκριμένος ταξικός και εθνικός στόχος.
3. Ο συγκεκριμένος λόγος της κομμουνιστικής αριστεράς.
4. Η συγκεκριμένη πρόταση για το σήμερα το αύριο και το μεθαύριο .
5. Τα συγκεκριμένα αποτελέσματά της στη ζωή του λαού, άμεσα και προοπτικά .
6. Ο συγκεκριμένος τρόπος και η συγκεκριμένη δυνατότητα υλοποίησής της .
7. Η συγκεκριμένη καταπολέμηση των αυταπατών.
8. Το συγκεκριμένο μερίδιο ευθύνης, κόστους και συμμετοχής του πολίτη, σε αυτή την προσπάθεια .
9. Η συγκεκριμένη συνεργατική και αλληλέγγυα πράξη.
10. Η ψύχραιμη εκτίμηση της κατάστασης πραγμάτων και η φλογερή προσπάθεια στην τόνωση της αυτοπεποίθησης των πολιτών που αντιστέκονται και μάχονται για να αλλάξουν τη ζωή τους.

Όλα τα παραπάνω θα έχουν τη μέγιστη αποτελεσματικότητα, εάν παράλληλα μπορέσουμε να τραβήξουμε τους πολίτες από τον καναπέ και την τηλεόραση , αν αποδυναμώσουμε την επίδραση των ΜΜΕ . Όχι απλά σε διαδηλώσεις και πορείες και προεκλογικές συγκεντρώσεις, αλλά σε κάτι πολύ δυσκολότερο και περισσότερο χρήσιμο, σε ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις συζήτησης όπου θα είμαστε και εμείς. Τα «κοινά» πρέπει να ξαναγεμίσουν όχι για διαμαρτυρία αλλά για θετική ανταλλαγή επιχειρημάτων, που θα στοχεύουν στην αναζήτηση της λύσης και του καινούργιου. Και για όσους προτιμήσουν την αμφιλεγόμενη «φιλία» του διαδικτύου, να γεμίσουμε τις ιστοσελίδες με διάλογο θέσεων, επιχειρημάτων, αναζήτησης, πρότασης, δημιουργικής αντιπαράθεσης, μακριά από τη χυδαιότητα και τη στειρότητα των ύβρεων και των αναθεμάτων. Το νέο προεκλογικό σκηνικό θα περιέχει το 99% της προπαγανδιστικής ύλης του προηγούμενου συν ένα: αυτό της άμεσης διακυβέρνησης μιας χώρας σε εθνική κρίση. Αυτό είναι το καθοριστικό για τις εξελίξεις στη ζωή των εργαζομένων, στην προοπτική της ίδιας της χώρας. Η εργατική τάξη δοκιμάζεται και δοκιμάζει τους εκπροσώπους της σε σχέση με αυτό . Η πρώτη θα είναι ίδια και μετά τις εκλογές, οι δεύτεροι που θα είναι σε σχέση με αυτήν;
Ζούμε ένα απροσδόκητο ξεκίνημα της κυοφορίας κάποιου καινούργιου, που θα είναι τόσο πιο χρήσιμο για τους εργαζόμενους, όσο περισσότερο τους πείσουμε να εμπλακούν , όχι απλά να ψηφίσουν.

Θ.Α. 14.5.12 για το ιστολόγιο Επιρροή