Ο Δεξιός Τομέας θριαμβεύει στη Eurovision
Mέχρι τώρα λέγαμε ότι η Eurovision είναι μια τηλεοπτική φιέστα που δεν αξίζει να της δίνει κανείς ιδιαίτερη σημασία. Φέτος όμως ακόμα κι αυτοί που τη σνόμπαραν δεν μπορούν παρά να προβληματιστούν από το θρίαμβο της Ουκρανίας ή μάλλον το θρίαμβο ενός τραγουδιού που δικαιώνει το ακροδεξιό καθεστώς του Κιέβου και, με έμμεσο τρόπο, αθωώνει και την ενδεχόμενη ανάληψη στρατιωτικής δράσης εκ μέρους της Ευρώπης… στο όνομα της ειρήνης και της αγάπης. Με το σύνθημα «ειρήνη-αγάπη» η τραγουδίστρια Τζαμάλα εξέφρασε τη χαρά της για την επιτυχία της.
Ο τίτλος του τραγουδιού («1944») δεν αναφέρεται στην αντιφασιστική νίκη της επόμενης χρονιάς που φέτος η επέτειός της (9 Μαϊου) έπεσε μόλις πέντε μέρες πριν τον τελικό της Eurovision, αλλά στην εκδίωξη των Τατάρων από την Κριμαία μετά την ήττα των χιτλερικών εισβολέων από τον Κόκκινο Στρατό το 1944.
Και η Τζαμάλα, που είναι ταταρικής καταγωγής, αρχίζει το τραγούδι της λέγοντας «Άγνωστοι έρχονται στο σπίτι σου και σκοτώνουν τους πάντες ενώ εσύ λες “δεν είμαστε ένοχοι”…» Και στο ρεφρέν επαναλαμβάνεται: «Δεν μπορούσα να περάσω τα νιάτα μου εκεί [στην Κριμαία] γιατί διαλύσατε την ειρήνη μου».
Μόνο που το 1944 οι κάτοικοι της Κριμαίας μόνο ειρηνικά δεν ζούσαν αλλά κάτω από την αμείλικτη ναζιστική κατοχή. Ένα μεγάλο μέρος του τατάρικου πληθυσμού της περιοχής πολέμησε στο πλευρό των ναζί από τις γραμμές των Waffen-SS συμμετέχοντας σε φρικαλέες θηριωδίες σε βάρος αμάχων στην Ουκρανία.
Με την απελευθέρωση της χερσονήσου της Κριμαίας από τον σοβιετικό στρατό, ο συνολικός ταταρικός πληθυσμός της χερσονήσου μεταφέρθηκε στο Ουζμπεκιστάν. Η επίσημη ερμηνεία ήταν ότι αυτό έγινε για να γλιτώσουν από την οργή και τα αντίποινα των άλλων πληθυσμών της περιοχής. Ασφαλώς η μεταφορά αυτή δεν ήταν ομαλή και αναίμακτη, όμως και οι Τάταροι ή έστω ένα μεγάλο κομμάτι τους δεν ήταν αθώοι. Και κυρίως δεν είναι αθώα η σημερινή αναφορά στο ξεριζωμό των Τατάρων ενώ, σύμφωνα και με δηλώσεις της ίδιας της Τζαμάλα, το «1944» παραπέμπει άμεσα στο 2014.
Οι βιαιότητες της σταλινικής περιόδου δεν συντελέστηκαν σε ιστορικό κενό. Σκληρή, γεμάτη ανοιχτές πληγές ήταν η πραγματικότητα στη Σοβιετική Ένωση το 1944, σκληρή ήταν η απάντηση που δόθηκε. Όποια γνώμη και αν έχει κανείς για τη σταλινική περίοδο, δεν μπορείς να προσπεράσεις τα τρομερά εγκλήματα της ταταρικής μεινότητας στην Ουκρανία. Όπως δεν χρειάζεται να ταυτίζεται κανείς με τον Πούτιν για να αναλογιστεί τη βρώμικη εκστρατεία που διεξάγεται σε όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες για το στραγγαλισμό της συλλογικής μνήμης και την αμαύρωση του αγώνα ενάντια στο φασισμό. Ας θυμηθούμε την καταστροφή μνημείων της αντιφασιστικής νίκης σε χώρες της Βαλτικής ή την αναγνώριση αιμοσταγών χασάπηδων των Ναζί, όπως ήταν ο διαβόητος Στεπάν Μπαντέρα, ως «εθνικών ηρώων».
Μόνο την ειρήνη δεν υπηρετούσαν οι Τάταροι που έγιναν συνεργάτες των Γερμανών, όπως μόνο την ειρήνη δεν υπηρετεί σήμερα η κυβέρνηση της Ουκρανίας, το χαϊδεμένο παιδί των μεγάλων οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων της Δύσης.
Μεγάλο δώρο για τους νεοφασίστες του Κιέβου είναι η διάκριση στη Eurovision. Mεγάλο δώρο για την ακροδεξιά όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά σε όλη την Ευρώπη. Έτσι, του χρόνου ο διαγωνισμός θα διεξαχθεί στo Kίεβο με τα «αγγελούδια» του Δεξιού Τομέα να πανηγυρίζουν. Αναρωτιέται πώς θα πανηγυρίζουν οι απόγονοι των εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων της Ουκρανίας που οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή εκτελέστηκαν εν ψυχρώ με τη βοήθεια και των «πρόθυμων» Τατάρων ή έστω της πρόθυμης μερίδας τους.