Υπάρχει και ντιζαϊνάτο Ισλάμ!
«Φοράω μπούρκα και μ’ αρέσει!» Ή «Και αν μπούρκα φορώ, μη με φοβάσαι!» Ή «Υπάρχει και ντιζαϊνάτο Ισλάμ». Αυτό το μήνυμα ή κάτι ανάλογο έστειλαν δύο Νεοϋορκέζες καλλιτέχνες αμερικανοπακιστανικής καταγωγής, η Qinza Najm και η Saks Afridi, που συμμετείχαν στο Dumbo Arts Festival φέτος το Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη.
Εδώ οι εικαστικοί καλούσαν τις γυναίκες να τραβήξουν σέλφι φορώντας την μπούρκα και στη συνέχεια να ανεβάσουν τις εικόνες τους στο ίσταγκραμ με το hashtag #DamnILookGood. Έτσι, στις φωτογραφίες βλέπουμε πάνκομψες μπαμπουλωμένες γυναίκες που δεν βαδίζουν στα πάμπτωχα χωριά του Αφγανιστάν, αλλά διασκεδάζουν στην καρδιά της Νέα Υόρκης.
Οι εμπνευστές αυτού του πρότζεκτ υποστηρίζουν ότι θέλει πολλή τόλμη για να εμφανιστεί μια γυναίκα στη Δύση με ισλαμική περιβολή και ότι με αυτή την καλλιτεχνική δράση επιδιώκουν να αμφισβητήσουν την ισλαμοφοβία.
Πράγματι, η ισλαμοφοβία είναι ένα πρόβλημα σε πολλές χώρες της Δύσης, όμως ο εξορκισμός της δεν περνά μέσα από τη μόδα, αλλά μέσα από την παιδεία και την πολιτική δράση. Η μπούρκα και η μαντίλα είναι ένα πετραδάκι καταπίεσης μέσα σε ένα ευρύτερο καταπιεστικό ψηφιδωτό το οποίο συνθέτουν τόσο οι ιμπεριαλιστικές χώρες όσο και οι άρχουσες τάξεις των ισλαμικών χωρών. Ο εξευγενισμός της μπούρκας, η ανάδειξή της σε σύμβολο χειραφέτησης μάλλον δεν υπηρετεί την υπόθεση της γυναικείας και της παναθρώπινης απελευθέρωσης.
Μόδα, λοιπόν, και η μπούρκα για τις ψαγμένες και καλλιτεχνικά ανήσυχες γυναίκες του δυτικού κόσμου. Έτσι όπως πάμε, μπορεί στην Ελλάδα να γίνει μόδα η σχολική ποδιά με το άσπρο γιακαδάκι και το σχολικό πηλήκιο με την κουκουβάγια που φορούσαν κάποτε οι μαθητές!
Στον αντίποδα της ντιζαϊνάτης ισλαμίστριας, που είναι εξοικειωμένη με τις νέες τεχνολογίες επικοινωνίας, δεν βρίσκεται η σκυμμένη, η βασανισμένη γυναίκα του ισλαμικού κόσμου που δεν μπορεί να δείξει το πρόσωπο και το σώμα της. Βρίσκονται οι γυναίκες
που βγαίνουν στο δρόμο όχι μόνο για τις ατομικές αλλά και τις συλλογικές ελευθερίες και δικαιώματα , βρίσκονται και οι αντάρτισσες, στο Κομπάνι και αλλού, που μάχονται και ασκούν πολιτική ισότιμα με τους άνδρες.