Κώστας Λαπαβίτσας: Η υπόλοιπη Αριστερά να στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ (αποσπάσματα)
Πολλά ενδιαφέροντα αναφέρει ο καθηγητής Κώστας Λαπαβίτσας σε άρθρο του στη βρετανική «Γκάρντιαν» με τίτλο «Γιατί η Ευρώπη χρειάζεται την Ελλάδα». Ο γνωστός οικονομολόγος, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει ότι η εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί την αρχή της πρώτης μεγάλης μάχης εναντίον των μέτρων λιτότητας και τονίζει ότι η νίκη κατά της λιτότητας θα είναι προς όφελος όλης της Ευρώπης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντα σύμφωνα με το άρθρο, πιστεύει ότι η πρόταση του είναι εφαρμόσιμη με τη χώρα μέσα στην ευρωζώνη, και πως έχει επανειλημμένα αρνηθεί να ταχθεί υπέρ της εξόδου από το ευρώ, ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την απήχησή του στους ψηφοφόρους που ανησυχούν για τις επιπτώσεις της επιστροφής στη δραχμή και θεωρούν το ευρώ «συστατικό της ευρωπαϊκής ταυτότητας των Ελλήνων». Σύμφωνα με τον Κ. Λαπαβίτσα πάντως, αν υπάρξει καταγγελία της σύμβασης θα είναι αδύνατο για την Ελλάδα να παραμείνει στην ευρωζώνη. Όπως σημειώνει, η έξοδος από το ευρώ θα είναι και απαραίτητη και ευεργετική για την ελληνική οικονομία μεσοπρόθεσμα, ενώ η λύση αυτή παραμένει η πιθανότερη κατάληξη για την Ελλάδα. Αν πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να συμβάλει στην έξοδο από την κρίση, θα πρέπει τελικά να προετοιμαστεί γι’ αυτό, καταλήγει.
Το ενδιαφέρον είναι ότι μέσα από την «Γκάρντιαν» ο Κ. Λαπαβίτσας κάνει συστάσεις για την ενότητα των αριστερών δυνάμεων και στρέφεται εναντίον του «απαρχαιωμένου σεχταρισμού» της ελληνικής Αριστεράς. Υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί την ενεργή συνεργασία της «υπόλοιπης Αριστεράς» για να καταφέρει να συγκεντρώσει επαρκείς δυνάμεις ώστε να αντιμετωπίσει την καταιγίδα που έρχεται. Είναι εξίσου σημαντικό, όπως επισημαίνει, να βελτιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ την απήχησή του στα πιο μορφωμένα και πεπειραμένα κοινωνικά στρώματα και γι’ αυτό θα χρειαστεί πολλούς ακόμα τέτοιους ανθρώπους στις γραμμές του.
Ο Κ. Λαπαβίτσας καταλήγει πως αν υπάρξει νέα κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ, αυτή θα χρειαστεί να στηριχτεί στην υποστήριξη των λαών της Ευρώπης για να αντιμετωπίσει την καταστροφή που προκάλεσε στην Ελλάδα η κρίση της ευρωζώνης. Η πρώτη μεγάλη μάχη ενάντια στη λιτότητα (το επαναλαμβάνει δεύτερη φορά) πρόκειται να ξεκινήσει από την Ελλάδα, και όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί, όπως αναγνωρίζει, έχουν συμφέρον να νικήσει.
Και ένα σχόλιο: Κατανοητή η ανάγκη στρογγυλέματος ορισμένων διατυπώσεων όταν γράφεις σε μια εφημερίδα σαν την «Γκάρντιαν», αλλά το να λες ότι η πραγματική μάχη μόλις τώρα αρχίζει ακούγεται κάπως υποτιμητικό και δεν μπορείς να προσπερνάς με αυτό τον τρόπο τους σκληρούς, έστω αντιφατικούς και όχι νικηφόρους αγώνες που έδωσαν οι εργαζόμενοι και το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα και την Ευρώπη τα τελευταία δυόμισι χρόνια! Ίσως όμως είναι απλά θέμα διατύπωσης και κάτι που χάσαμε στη μετάφραση.
Όσο για την ανάγκη στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ από την υπόλοιπη Αριστερά, οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν όσον αφορά τον άγονο ενδοαριστερό εμφύλιο και τις διαμάχες μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Από την άλλη, οι ιδιαιτερότητες του μωσαϊκού της ελληνικής Αριστεράς είναι αρκετά περίπλοκες για να τις καταλάβει ο μέσος Άγγλος αναγνώστης, που έχει ως μέτρο σύγκρισης μια λιγότερο κομπλεξική μεν αλλά περισσότερο περιθωριακή, υποταγμένη και ενσωματωμένη δε αριστερά.
Υ.Γ: Με το τελευταίο απλά υπενθυμίζω ότι το κείμενο απευθύνεται κυρίως στο αγγλικό κοινό που έχει διαφορετικές αντιλήψεις σε μια σειρά από ζητήματα από τις δικές μας και στο οποίο δεν απευθύνεσαι με τους ίδιους ακριβώς κώδικες.
Ο Kώστας Λαπαβίτσας είναι Οικονομολόγος-καθηγητής στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου
Δείτε ακόμα το κείμενο μεταφρασμένο από το antapocrisis.gr
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Για ποιούς αγώνες που έχουν δωθεί, μιλάς φίλε μου; ‘Ημουν και εγώ αλλεπαλληλες φορές στο σύνταγμα και τις πορείες, αλλά δεν τα θεωρώ αγώνες. Κατά την άποψή μου πολλοί λίγοι αγωνίζονται (όπως οι απλήρωτοι απεργοί της Χαλυβουργικής). Οι αστειότητες των δημοσίων υπαλλήλων που απεργούν για 1 μέρα, άντε 2, οι καταλήψεις των λιμανιών και γενικά ότι στρέφεται ενάντια στον πολίτη και όχι στην εξουσία είναι απλώς ψευδο-ανυπακοή του απολιθωμένου κομμουνιστικού κομματιού της αριστεράς και των βολεμένων, κατ’όνομα, συνδικαλιστών.