Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα

«She told me that her Dad was loaded.»

Στη δεκαετία του ΄20, ο μεγάλος μαύρος Αμερικανός ποιητής Λάνγκστον Χιουζ έγραψε ένα ποίημα για ένα μαύρο κορίτσι που δουλεύει σ’ ένα μαγέρικο:

She does not know
Her beauty,
She thinks her brown body
Has no glory

If she could dance naked,
Under palm trees
And see her image in the river
She would know.

But there are no palm trees
On the street
And dish water
Gives back no images.

Το ποίημα αυτό έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, από τον Άρη Δικταίο και έχει ως εξής:

Δεν ξέρει πόσο
πόσο είναι όμορφη,
νομίζει πως στο μαύρο της κορμί
δεν ταιριάζει το εγκώμιο

Αν μπορούσε να χορέψει γυμνή
κάτω από τα φοινικόδεντρα
και να δει την εικόνα της στο ποτάμι,
τότε θα ’ξερε.

Όμως δεν υπάρχουν φοινικόδεντρα
στο δρόμο,
και το νερό από το πλύσιμο των πιάτων
δεν αντικαθρεφτίζει εικόνες.

Δεν ξέρει η όμορφη λαντζέρισσα, όμως δεν ξέρουμε κι εμείς για ποια κοπέλα του Χάρλεμ έγραψε το ποίημα ο ποιητής. Όπως δεν ξέρουμε για ποιαν έγραψε ο Παπαϊωάννου τη «Μοδιστρούλα» ή για ποια γκαρσόνα έγραψε ο Τούντας την «Γκαρσόνα» και για ποιο χασαπάκι ο Βαμβακάρης το «Χασαπάκι».

Έτσι δεν ξέρουμε ποια ήταν η νεαρή Ελληνίδα που στη δεκαετία του ’80 ενέπνευσε τον Τζάρβις Κόκερ του βρετανικού συγκροτήματος Pulp να γράψει το πολύ γνωστό «Common People». Ξέρουμε όμως ότι, σύμφωνα με τους στίχους, ήταν μια κοπέλα «φανατική για γράμματα», σπουδάστρια στο St. Martins’ College, και με πλούσιο μπαμπά. Η ταυτότητά της αναζητείται από βρετανικά, ισπανικά και ελληνικά ΜΜΕ, ενώ αυτές τις μέρες διατυπώνεται η εικασία ότι πιθανόν να είναι η Δανάη Στράτου, σύζυγος του Γιάνη Βαρουφάκη. Γιατί όχι; Πώς ο Μπάιρον έγραψε την «Κόρη των Αθηνών» για την 13χρονη Θηρεσία Μακρή;

Πάντως, ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών υποστήριξε ότι η Δανάη ήταν η μόνη ελληνίδα στο St. Martins εκείνη την περίοδο. (κάποιοι διαφωνούν μαζί του).
Το ίδιο και η κόρη του Κολεγίου του Αγίου Μαρτίνου. Mα πώς θα μπορούσε να εμπνεύσει κοτζάμ Τζάρβις Κόκερ ένα κορίτσι που σπουδάζει στα ΤΕΙ Αμαλιάδας ή Μεσολογγίου;

Μέχρι στιγμής δεν έχει διαψευστεί η διαδεδομένη άποψη ότι το 1968 ο Μικ Τζάγκερ έγραψε το «Street Fighting Man» για τον Ταρίκ Αλί. Κι αν δεν το έγραψε για τον γνωστό συγγραφέα και μαχητή, το σίγουρο είναι ότι το τραγούδι αυτό δεν θα γραφόταν αν τότε δεν υπήρχε το κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.

Ας μας επιτραπεί να αναρωτηθούμε αν κάποιος μουσικός γράψει ένα τραγούδι για τον κύριο Βαρουφάκη που μάχεται στα μαρμαρένια αλώνια των διαπραγματεύσεων και τι τίτλο θα του δώσει: «Εuro-fighting Man» ή «Εntimos symvivasmos» ή «Pop Mnimonio»;

Μαριάννα Τζιαντζή

Απάντηση