Η μνήμη δεν ρετουσάρεται

To κύριο πρόβλημα με την προεκλογική αφίσα-μαγική εικόνα του Ε. Βενιζέλου δεν είναι το εντυπωσιακό ψηφιακό ρετούς που αφαίρεσε από πάνω του κιλά και χρόνια.  Δεν είναι καν η σμίκρυνση του πράσινου ήλιου και της λέξης ΠΑΣΟΚ. Το πράσινο κατασκεύασμα του μάρκετινγκ θυμίζει τα προϊόντα που με ψιλά γράμματα αναγράφουν «η επικάλυψη δεν είναι αληθινή σοκολάτα» ή κάτι παρόμοιο. Αυτό που κάνει την αφίσα αφόρητη δεν είναι ούτε καν η ιδέα μιας ελληνικής σημαίας να καλύπτεται από το κορμί του Βαγγέλη ούτε τα  επικοινωνιακά κλισέ -που ούτε για retweet δεν κάνουν-  «αυτοδύναμη Ελλάδα» και «γίνεται; ΝΑΙ γίνεται». Το εξοργιστικό είναι η αηδιαστική σαπίλα και το ψέμα που κρύβεται πίσω από όλη αυτή τη βιτρίνα.  Ότι αυτός ο άνθρωπος που αντιπροσωπεύει όσο κανείς άλλος το παλιό πολιτικό σύστημα, που έχει ηγηθεί έντεκα (!) υπουργείων προβάλλεται σαν «το νέο»  χάρη στο επικοινωνιακό πακέτο βοήθειας από τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Η στημένη πόζα του εκφράζει ένα χιλιοφορεμένο concept που υποτίθεται ότι συνδέει την αυτοπεποίθηση της γνώσης και της ικανότητας με την αυτοσυγκράτηση του ρεαλιστή και το αχνό χαμόγελου εκείνου που κατέχει τη απόλυτη σοφία ότι στο τέλος του τούνελ -σε καμιά 400αριά χρόνια- θα υπάρχει μια έξοδος. Όσο «στοχαστικό» και «ανθρώπινο» ύφος έχει φορέσει ο πολιτικός, είναι αδύνατο να κρυφτεί ο αλαζονικός ξερολισμός του και η λαιμαργία του για εξουσία –όπως αυτή εκφράστηκε στις εκλογές του 2007, όταν μετά την ανακοίνωση της εκλογικής ήττας του ΠΑΣΟΚ, ο Βενιζέλος στήθηκε μες στα άγρια χαράματα στο περιστύλιο του Ζαππείου για να αυτοανακηρυχτεί υποψήφιος για την αρχηγία του κόμματος. Και η ιστορική μνήμη ΔΕΝ ρετουσάρεται…

Η καινούρια αφίσα είναι ένα αντίστροφο πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι, καθώς μοιάζει νεανική, φρέσκια και αισιόδοξη αλλά κατά βάθος είναι παλιά όσο ο κόσμος όλος και μαύρη σαν την άβυσσο του ΄Αδη.