Μπαλτάς-Φαληρεύς σημειώσατε Χ
Έκπληξη προκάλεσε η απάντηση του γραφείου Τύπου του υπουργείου Παιδείας στο γεμάτο χολή κειμενάκι που έγραψε στην Καθημερινή ο Φαληρεύς (Στέφανος Κασιμάτης) σχετικά με την εμφάνιση του Αρ. Μπαλτά σε εκπομπή του ΣΚΑΪ.
Ο Φαληρεύς είναι γνωστός για την ξινίλα του (με ολίγην διανοουμενίλα και απροκάλυπτο μισογυνισμό παλαιάς κοπής). Κανείς δεν περίμενε ότι θα έγραφε κάτι διαφορετικό για τον υπουργό Παιδείας. Κι έτσι, χαρακτήρισε τον κ. Μπαλτά «έναν από τους πιο δυσάρεστους ανθρώπους» που έχει δει στη ζωή του, με βλέμμα που δείχνει «βαθιά κατάθλιψη» και το οποίο, σε συνδυασμό με το αγέλαστο ύφος του τον κάνει «να θυμίζει κάπως τον Αλτουσέρ».
Αντί να αδιαφορήσει για τα σχόλια του Στ. Κασιμάτη, ο υπουργός έβαλε το γραφείο Τύπου του να απαντήσει γραπτώς με non paper -και μάλιστα σε φαληρικό ύφος.
Εξυπναδούλες ο Φαληρεύς, ακόμα περισσότερες εξυπναδούλες ο συντάκτης του non paper. Περί κατάθλιψης ομιλεί ο πρώτος, περί αντικαταθλιπτικών ο δεύτερος. Σαν να τσακώνονται δύο απόφοιτοι του ίδιου κολεγίου. Ίδια πάνω-κάτω κουλτούρα, ίδια αισθητική, ίδιοι κώδικες επικοινωνίας. Μπόλικος σουσουδισμός και ούτε ίχνος λαϊκότητας για να μην πούμε αίσθησης της πραγματικότητας. Το πρόβλημα είναι ότι ο ένας είναι ένας γνωστός κακιασμένος δεξιός δημοσιογράφος, ο άλλος είναι υπουργός Παιδείας. Ούτε χρειαζόταν να του απαντήσει -πόσο μάλλον ο ίδιος- πόσο μάλιστα στο ίδιο επίπεδο (θυμίζοντας το γνωστό απόφθεγμα ότι δεν πρέπει να τα βάζεις ποτέ με έναν ηλίθιο γιατί θα σε κατεβασει στο επίπεδό του και θα σε κερδίσει λόγω πείρας)
Επιπλέον το να χρησιμοποιείς ψυχικές ασθένειες για να αποδείξεις την ανικανότητα του άλλου και για υποβαθμίσεις την προσωπικόητας και του έργου του, (πέρα από το ότι δείχνει έλλειψη επιχειρημάτων) είναι και εξαιρετικά προσβλητικό για τις δεκάδες χιλιάδων ανθρώπων που πάσχουν από σοβαρή κατάθλιψη (και τις εκατοντάδες χιλιάδες που πάσχουν από τις πιο ήπιες μορφές της).
Μήπως η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία πρέπει να πάρει θέση; Να κάνει επίτιμο μέλος της τον Στ. Κασιμάτη, αφού κατάφερε, μέσω τηλεδιάγνωσης, να ορίσει το είδος της ψυχικής διαταραχής από την οποία υποτίθεται ότι πάσχει ο Αρ. Μπαλτάς.
Αυτό που δεν καταλάβαμε είναι το αν θεωρείται καλό ή κακό το να μοιάζει ένας πολιτικός στη φάτσα με τον Αλτουσέρ. Αυτό μόνο οι φυσιογνωμιστές και μάλιστα αυτοί που έχουν περάσει εκ Παρισίων μπορούν να το κρίνουν. Από το κείμενο φαίνεται ότι η χρήση της ομοιότητας του σπουδαίου γάλλου φιλοσόφου ήταν απλά ένα σχήμα για να βγάλει τη διάγνωση του ο Φαληρεύς. Δεν φανερώνει όμως βαθύ επαρχιωτισμό το να αναζητά κανείς τέτοιου είδους ομοιότητες;
Τελικά, στη μονομαχία Φαληρεύς-Μπαλτάς μπορεί τα πρόσωπα να έρχονται ισόπαλα, όμως στη σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης και μνημονιακών δυνάμεων κερδισμένη βγαίνει η κυβέρνηση! Ήταν τόσο μισητό το προηγούμενο μνημονιακό καθεστώς, το οποίο ακόμα το υπηρετούν δημοσιογράφοι σαν τον Φαληρέα, που οι επιθέσεις τους, π.χ. κατά του Αρ. Μπαλτά, του Αλ. Τσίπρα, του Βαρουφάκη ή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, καθιστούν τους στόχους τους συμπαθείς στα μάτια μας. Και αντί η κυβέρνηση να απαντά στην κριτική για αθέτηση των προεκλογικών της εξαγγελιών, βγαίνει και απαντά σε εκείνους που βρίσκουν τους εκπροσώπους της καταθλιπτικούς ή δυσάρεστους ή αγέλαστους.