Μια φωνή από τον τάφο: ο Λ. Κύρκος στον Σκάι

            «Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα είναι οι πιο άγριες της μεταπολίτευσης. Αυτή τη φορά δεν θα ψηφίσουν οι πεθαμένοι, όμως είδαμε τους πεθαμένους να επιστρατεύονται για να στηρίξουν τις πολιτικές επιλογές των ζωντανών.»

Μια πολιτική παρέμβαση πρώτης γραμμής πραγματοποίησε η εκπομπή “Νέοι Φάκελοι” καθώς τη Δευτέρα πρόβαλαν μια εξομολόγηση του Λεωνίδα Κύρκου η οποία είχε δοθεί πριν από δυόμισι χρόνια με τον όρο να έρθει στο φως μετά το θάνατό του. Ο θάνατος του Κύρκου ήρθε στα τέλη Αυγούστου του 2011, όμως η πολιτική τηλεοπτική διαθήκη του ήρθε στο φως περίπου εννέα μήνες αργότερα, στην έναρξη της νέας προεκλογικής περιόδου. Οπως εξήγησε η εκπομπή, η πολιτική επικαιρότητα που έτρεχε δεν επέτρεψε να γίνει η προβολή νωρίτερα. ΄Ομως τώρα η πολιτική συγκυρία προφανώς επέβαλε αυτή την προβολή. Βάσιμα μπορούμε να υποθέσουμε ότι η επιλογή αυτή του Σκάι δεν έγινε για να φωτιστεί ο βίος και η πολιτεία ενός ιστορικού ηγέτη της Αριστεράς, αλλά για να χρησιμοποιηθεί ως πολιτική προεκλογική παρέμβαση: ο συνετός Λεωνίδας versus άφρονος Αλέξη. Η μετριοπαθής αριστερά versus «παλαβής» και ανεύθυνης αριστεράς».

Eύλογοι είναι οι λόγοι που ο Κύρκος δεν ήθελε να προβληθεί η εξομολόγησή του ενόσω ζούσε, αφού επικρίνει με βαρείς χαρακτηρισμούς τον Ανδρέα Παπανδρέου («ήταν βαθιά διεφθαρμένος», «είχε σχέσεις με υποκοσμικούς ανθρώπους) και πολλά ιστορικά στελέχη του ΚΚΕ που δεν ζουν πια (Μάρκο Βαφειάδη,  Μπαρτζώνα, Στρίγκο, Βλαντά). Μάλιστα ο Λεωνίδας αφηγείται μια συζήτηση ανάμεσα στον δικό του πατέρα και τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον παππού του Γιωργάκη:

“Σε μακαρίζω, Μιχαλάκη”.

            “Γιατί με μακαρίζεις;”

            “Γιατί έχεις τρία λαμπρά παιδιά που πιστεύουν σε κάτι. Ο δικός μου  (ο Ανδρέας) δεν πιστεύει σε τίποτα”.

Σύμφωνα με την εκπομπή, ο Λ. Κύρκος ήταν η προσωποποίηση της ευθύνης “κυβερνησιμότητας”, αφού σκοπός του ήταν “να ενώσει, να συνθέσει” ενώ οι αρετές που τον χαρακτήριζαν ήταν “η μετριοπάθεια και η συνεργασία” και τις οποίες προφανώς δεν διαθέτει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ (ή μάλλον δεν τις διαθέτουν κάποιες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ). Οι αρετές αυτές του Κύρκου προφανώς δεν αναγνωρίστηκαν από την αριστερά πριν από δυόμισι χρόνια. “Είμαι απόβλητος και από το κόμμα μου, με θεωρούν δεξιό”, είπε ο Κύρκος, που αυτοπαρουσιάστηκε ως “στελεχάκι της βάσης”. Να σημειωθεί ότι ο Κύρκος έπλεξε το εγκώμιο του Κώστα Μητσοτάκη, μίλησε για την ευθύτητα, την ευγένεια και την εντιμότητά του, ιδιότητες τις οποίες υποθέτουμε ότι μεταβιβάζονται και στην Ντόρα.

Θα ήταν άκομψο το να επιχειρήσουμε εδώ στο Mao.gr την πολιτική αποκαθήλωση του Λεωνίδα Κύρκου και να μην αναγνωρίσουμε τις θυσίες του ως αγωνιστή, την καταδίκη του σε θάνατο, τις φυλακίσεις και τις εξορίες. Ωστόσο, από το πορτρέτο που του σκιαγράφησε η εκπομπή απουσίαζαν σημαντικές πλευρές της πολιτικής του δράσης, όπως ήταν, π.χ., η περιβόητη ΕΑΔΕ, η διάθεση συνεργασίας του κόμματός του με τον παλιό πολιτικό κόσμο το καλοκαίρι του ’73, μεσούσης της χούντας με σκοπό την αξιοποίηση της “φιλελευθεροποίησης” της μαρκεζινικής περιόδου. Η εξομολόγηση του Κύρκου δεν υμνεί, αλλά αθωώνει (λόγω αμφιβολιών ή μάλλον λόγω αποσιώπησης) την παλιά, την κλασική “τρισκατάρατη” δεξιά, συμβάλλει στο να απομυθοποιηθεί ακόμα περισσότερο το λεγόμενο “αντιδεξιό” σύνδρομο, με λίγα λόγια χρησιμοποιείται σαν προεκλογικό εργαλείο και όπλο.

Οι εκλογές του 1961 έμειναν στην ιστορία με το χαρακτηρισμό «βίας και νοθείας» καθώς, σύμφωνα με καταγγελίες της μεταπολίτευσης, τότε ψήφισαν και τα δέντρα, ψήφισαν και οι πεθαμένοι.

Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα είναι οι πιο άγριες της μεταπολίτευσης. Αυτή τη φορά δεν θα ψηφίσουν οι πεθαμένοι, όμως είδαμε τους πεθαμένους να επιστρατεύονται για να στηρίξουν τις πολιτικές επιλογές των ζωντανών.

(ο τίτλος του βίντεο ανήκει στον χρήστη που το ανέβασε)