Τενεσί, ΗΠΑ: Κεφάλαιο-Eργασία σημειώσατε 1 Εργἀτες ψηφίζουν «όχι» στο συνδικάτο
Υπέρ του κεφαλαίου έγειρε η πλάστιγγα στο εργοστάστιο της Φολκσβάγκεν στην πολιτεία του Τενεσί στον αμερικανικό Νότο. Με μεγάλη πλειοψηφία, οι εργάτες ψήφισαν «όχι» στη δημιουργία συνδικάτου και η είδηση αυτή έγινε πρωτοσέλιδο στα διεθνή μέσα ενημέρωσης, καθώς οι ΗΠΑ είναι η πατρίδα της αυτοκινητοβιομηχανίας και τα συνδικάτα αυτού του κλάδου θεωρούνται πανίσχυρα.
H ήττα αυτή θα καταχωριστεί στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος καθώς δείχνει όχι ότι ο συνδικαλισμός είναι κατάλοιπο του παρελθόντος, αλλά ότι, σε συνθήκες κρίσης, η εργατική τάξη εθελοντικά ακρωτηριάζεται και ευνουχίζεται συνειδησιακά προκειμένου να επιβιώσει.
Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή εξέλιξη που αιφνιδίασε τους «ειδικούς» καθώς η εργοδοσία ήταν υπέρ της δημιουργίας συνδικάτου, όμως ασκήθηκαν τρομαχτικές εξωτερικές πιέσεις, πολιτικές και μιντιακές πιέσεις, για το αντίθετο. Και οι περισσότεροι εργαζόμενοι υποτάχτηκαν.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Το εργοστάσιο αυτό της Φολκσβάκεν ιδρύθηκε στην Τσατανούγκα του Τενεσί, δηλ. στην καρδιά του αμερικανικού Νότου, το 2010. Η ψηφοφορία που έγινε την Τετάρτη και την Πέμπτη ήταν το επιστέγασμα του αγώνα του UAW (United Auto Workers) να ιδρύσει εκεί σωματείο, της πρώτης προσπάθειας αυτού του ιστορικού (και ακόμα ισχυρού) σωματείου μέσα στα τελευταία 13 χρόνια να οργανώσει τους εργάτες σε μια μονάδα που δεν ανήκει στους «3 Μεγάλους» της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας (Τζένεραλ Μότορς, Φορντ και Κράισλερ). Από τους 1.550 εργάτες του εργοστασίου της Τσανατούγκα ψήφισαν οι 1.1338, δηλ. το 89%. Από αυτούς οι 712 ψήφισαν κατά της ίδρυσης σωματείου και οι 626 υπέρ. Παρὀλο που ο αριθμός των συνδικαλισμένων εργατών αυτοκινητοβιομηχανίας έχει αρχίσει από τη δεκαετία του ᾽70 να μειώνεται δραματικά (συνολική μείωση 75%!), το UAW εξακολουθεί να έχει 400.000 μέλη και σημαντική διαπραγματευτική δύναμη.
Το παράδοξο είναι ότι η διοίκηση του εργοστασίου είχε επισήμως ταχθεί υπέρ της σύστασης σωματείου (αν και δεν ξέρουμε τι πιέσεις ασκήθηκαν υπόγεια). Στα 61 εργοστάσια της Φολκσβάγκεν ανά τον κόσμο λειτουργούν εργοστασιακά συμβούλια που διαμεσολαβούν ανάμεσα στην εργοδοσία και τους εργαζόμενους, δρώντας, τουλάχιστον στα λόγια, υπέρ των συμφερόντων των δεύτερων. Πρόκειται για ένα τυπικό σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο που στην πράξη λειτουργεί εδώ και δεκαετίες. Όμως στην περίπτωση του σκληρού αμερικανικού Νότου, το μοντέλο αυτό δεν καρποφόρησε.
Η αλήθεια είναι ότι οι ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί εξαπέλυσαν μια συστηματική επιχείρηση τρομοκράτησης των εργαζομένων και της τοπικής κοινωνίας, με κύριο επιχείρημα ότι η σύσταση σωματείου θα παρεμποδίσει την ανάπτυξη. Κορύφωμα αυτής της προσπάθειας ήταν η δήλωση που έκανε την Τετάρτη ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής του Τενεσί Μπομπ Κόρκερ ότι είχε «διαβεβαιώσεις» πως αν οι εργάτες ψήφισαν κατά της πρότασης του UAW περί σωματείου, η ανταμοιβή τους θα ήταν η παραγωγή ενός νέου προϊόντος, ενός SUV (Special Use Vehicle) της Φολκσβάγκεν!
Η ανάγκη ύπαρξης του σωματείου θα αναχαίτιζε την τάση μείωσης των μισθών όχι μόνο στο συγκεκριμένο εργοστάσιο αλλά και στην ευρύτερη περιοχή. Οι εργάτες στο εργοστάσιο της Τσανατούγκα αμείβονται περίπου 19 δολάρια την ώρα, ενώ το ωρομίσθιο των ειδικευμένων εργατών αυτοκινητοβιομηχανίας στο Ντιτρόιτ είναι 26 έως 28 δολάρια.
Ανισόμετρη δεν είναι μόνο η ανάπτυξη του καπιταλισμού. Ανισόμετρος είναι και ο βαθμός οργάνωσης και αντίστασης της εργατικής τάξης, γεγονός που δεν αφορά μόνο τον αμερικανικό Νότο αλλά και τον μεσογειακό Νότο και φυσικά τη χώρα μας. Η μάχη στο Τενεσί χάθηκε, όμως ο πόλεμος δεν τελείωσε.