Πυρκαγιά στον Ασπρόπυργο: Ανακυκλώσιμα σκουπίδια και αναλώσιμοι εργάτες
Καμμένη σάρκα ή μάλλον λιωμένη ανθρώπινη σάρκα μυρίζει εδώ και χρόνια το εργοστάσιο της «Γενικής Ανακύκλωσης ΑΕ» στον Ασπρόπυργο. Μόνο που αυτή τη βαριά οσμή δεν την αισθάνονται όλοι, σε αντίθεση με την υπαρκτή οσμή και το νέφος που προκλήθηκε από την πρόσφατη πυρκαγιά και το οποίο απλώθηκε σε όλη την Αττική. Όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Πέτρου Κατσάκου στη χθεσινή Αυγή το εργοστάσιο αυτό είναι βαμμένο με αίμα εργατών.
Τον Ιούλιο του 2012 ο Μοχάμεντ Ικμπάλ από το Πακιστάν, πατέρας δύο παιδιών, που εργαζόταν σε πρέσα δεματοποίησης χαρτιού, υπέστη ακαριαίο θάνατο όταν δέχτηκε στην αριστερή πλευρά του κρανίου του ισχυρότατο πλήγμα από μεταλλικό εξάρτημα της μηχανής. Στο ίδιο εργοστάσιο στα τέλη Ιουλίου του 2009 ένας εργαζόμενος από το Μπανγκλαντές βρέθηκε μετά από τρεις μέρες νεκρός κάτω από τόνους πεπιεσμένου ανακυκλώσιμου υλικού, ενώ την ίδια χρονιά ένας ακόμη εργάτης ακρωτηριάστηκε στην πρέσα.
Μετά τον θάνατο του Μοχάμεντ Ικμπάλ, η Ένωση Μεταναστών Εργατών και η ΚΕΕΡΦΑ έκαναν λόγο για «τεράστια ερωτηματικά για την ασφάλεια στον συγκεκριμένο χώρο» και καλούσαν τα συνδικάτα να «καταγγείλουν τις άθλιες συνθήκες εκμετάλλευσης που οδηγούν στον θάνατο εργάτες».
Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ, πάγια τακτική της εταιρείας του επιχειρηματία Δημήτρη Λαζόπουλου είναι η μη καταβολή δεδουλευμένων στους οικονομικούς μετανάστες από το Πακιστάν, το Μπανγκλαντές και την Ινδία που αποκλειστικά χρησιμοποιούσε στο εργοστάσιο του Ασπροπύργου.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι εργάτες προχώρησαν σε δυναμικές κινητοποιήσεις για τη διεκδίκηση των χρημάτων τους καθώς ο εργοδότης σε κάποιες περιπτώσεις καθυστερούσε να τους πληρώσει ακόμα και για οκτώ μήνες. Στις 29 Δεκεμβρίου του 2014 οι 150 εργάτες της Γενικής Ανακύκλωσης Α.Ε. προχώρησαν στην κατάληψη του εργοστασίου διεκδικώντας δεδουλευμένα οκτώ μηνών, ενώ παράλληλα είχαν καταθέσει μήνυση εναντίον του ιδιοκτήτη της εταιρείας Δ. Λαζόπουλου για τη μη καταβολή του δώρου.
Αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων και της κατάληψης του εργοστασίου ήταν η επέμβαση των ΜΑΤ, η σύλληψη τουλάχιστον 32 απεργών και η προσαγωγή άλλων 40 διαδηλωτών που συμπαραστέκονταν στους αλλοδαπούς εργάτες.
Η Επιτροπή Εργαζομένων σε ανακοίνωσή της τότε κατήγγειλε την τακτική της εργοδοσίας υποστηρίζοντας πως «υπάρχουν εργάτες που εργάζονται πάνω από δέκα χρόνια και τους χρωστάει χιλιάδες ευρώ από απλήρωτη δουλειά» και κατηγορούσε τον ιδιοκτήτη πως «ζητάει να δεχτούμε να απολυθούμε όλοι και να περάσουμε σε εταιρεία – εργολάβο με ενοικιαζόμενους εργάτες και υπόσχεται ότι θα ξεπληρώσει… σιγά – σιγά όσα μας χρωστάει».
Τον Ιανουάριο του 2015 τα χρέη του Δ. Λαζόπουλου από δεδουλευμένα στους δεκάδες εργαζόμενους του εργοστασίου ξεπερνούσαν τα 700.000 ευρώ. Οι εργαζόμενοι της εταιρείας απαιτούσαν «μόνιμη, σταθερή δουλειά, με πληρωμή των μισθών και των δώρων, σε συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας» καθώς στους χώρους δουλειάς τα εργατικά ατυχήματα βρίσκονταν στην ημερήσια διάταξη του εργοστασίου ανακύκλωσης. Στο παρελθόν είχε πραγματοποιηθεί μία ακόμη απεργία τον Απρίλιο του 2014 καθώς και τότε οι εργαζόμενοι είχαν μείνει απλήρωτοι για ένα πεντάμηνο σε αυτή την ιδιότυπη «Μανωλάδα» του Ασπρόπυργου.
Στοιχεία για την εργοδοτική αυθαιρεσία και το διαρκές περιβαλλοντικό έγκλημα του εργοστασία βρίσκουμε και σε σημερινό ρεπορτάζ του Ριζοσπάστη
στο οποίο παρατίθεται και απόσπασμα από ανακοίνωση του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας, όπου αναφέρεται ότι σε όλες τις κινητοποιήσεις «στη συγκεκριμένη επιχείρηση στο πλαίσιο πάλης πρωταγωνιστούσαν τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας (…) Μερικά από αυτά αφορούσαν αιτήματα όπως κατάλληλος ρουχισμός (φόρμες, γάντια, μάσκες και παπούτσια), εμβόλια για τους εργαζόμενους, επαρκής φωτισμός, μηχανήματα που τηρούν όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας, φύλαξη του χώρου από τους εργαζόμενους και οργανωμένο σύστημα πυρασφάλειας, μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος.
«Από τα μέχρι στιγμής δεδομένα προκύπτει ότι η εταιρεία δεν είχε λάβει τα απαραίτητα μέτρα πυροπροστασίας και πυρόσβεσης και δεν ενεργοποίησε το σχέδιο έκτακτης ανάγκης (…).
Ισως ένας από τους λόγους που μπορεί να μην έχουμε τώρα θρηνήσει νεκρούς συναδέλφους στη συγκεκριμένη επιχείρηση είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς λόγω της πολύμηνης απληρωσιάς έχουν προσφύγει στη διαδικασία της επίσχεσης εργασίας εδώ και μήνες, οπότε απουσίαζαν από τις εγκαταστάσεις οι περισσότεροι».