Δικαιολογούνται δεξιοί υπουργοί σε μια αντι-μνημονιακή κυβέρνηση;

Επανήλθε στο θέμα της συνεργασίας με το κόμμα του Πάνου Καμμένου ο Αλέξης Τσίπρας κατά την εφ’ όλης συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε την Τετάρτη. Μάλιστα, από τα λεγόμενά του επιβεβαίωσε ότι η προσέγγιση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητων Ελλήνων παίρνει ευρύτερη προοπτική και δεν περιορίζεται στο θέμα της Κύπρου, όπως αρχικά διευκρινιζόταν.

Αρχικά, ο Αλέξης Τσίπρας απαντώντας σε σχετική ερώτηση του Σωτ. Σιδέρη (ΑΠΕ) είπε ότι η κυβέρνησή του «θα έχει έναν ειδικό, αλλά καθόλου εξειδικευμένο σκοπό. Ειδικό σκοπό τη σωτηρία της κοινωνίας. Τη σωτηρία της χώρας και του λαού από μια μεγάλη εθνική  καταστροφή» και εξήγησε ότι «δεν θα συμπεριφερθούμε ούτε σε ό,τι αφορά τις συμμαχίες μας, ούτε σε ό,τι αφορά τους προγραμματικούς  μας στόχους και τις βασικές μας επιλογές, σαν να βρισκόμαστε στην προ κρίσης εποχή».

Δικαιολογώντας την επιλογή του για συμπόρευση με τους ΑΝΕΛ ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έφερε ως παράδειγμα τις επιλογές του Ούγκο Τσάβες: «Ναι, θα αξιοποιήσουμε ευρύτερες δυνάμεις», υπογράμμισε και εξειδίκευσε: «Σε μια αντίστοιχη συζήτηση και σε έναν αντίστοιχο προβληματισμό τις προάλλες, ίσως και επηρεασμένος από το ταξίδι μου στη Βενεζουέλα για τον χαμό του ηγέτη του λαού της Βενεζουέλας του Ούγκο Τσάβες, είχα π ει ότι η πρώτη επαναστατική κυβέρνηση του Τσάβες στη Βενεζουέλα είχε ακόμα και δεξιούς υπουργούς, γιατί ήθελε να δώσει έναν πανεθνικό χαρακτήρα σ΄αυτή την προσπάθεια, να αλλάξει το καθεστώς, να προχωρήσει σε μια διαδικασία κινητοποίησης όλων των λαϊκών δυνάμεων. Έχει κανείς καμία αμφιβολία ότι αυτή η κυβέρνηση ήταν η πιο αριστερή που θα μπορούσε να υπάρξει;».

Εν συνεχεία, σε ερώτηση του Γ. Λαουτάρη (Πριν, mao.gr) με ποιο τρόπο οι θέσεις για την εσωτερική πολιτική που προεκλογικά δήλωσαν οι ΑΝΕΛ, όπως ενεργοποίηση προγράμματος ολικής απέλασης λαθρομεταναστών, ανέγερση νέων φυλακών ασφαλείας σε βραχονησίδες, πλήρη κατάργηση του ασύλου στα ΑΕΙ, αναθεώρηση του άρθρου 16 κ.λπ. (εδώ αναλυτικά)  δένουν στον κορμό μιας αντιμνημονιακής κυβέρνησης, ο Αλέξης Τσίπρας απέφυγε να απαντήσει με ένα αστείο: «Φαντάζομαι ότι στην κυβέρνηση που ανακοινώσαμε χθες, δεν υπάρχουν αυτές οι προγραμματικές δηλώσεις», είπε, ενώ απευθύνθηκε στην εκτός ΣΥΡΙΖΑ ριζοσπαστική Αριστερά που δεν συντάσσεται με την πρόταση ενότητας της Κουμουνδούρου για να αποδώσει τις ευθύνες. Είπε  χαρακτηριστικά: «Φαντάζομαι ότι θα τα αποφύγουμε (σ.σ. τις θέσεις Καμμένου) γιατί θα έχουμε την ενεργό στήριξη και συμμετοχή σε αυτή την αριστερή, αντιμνημονιακή κυβέρνηση, των υπαρκτών δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς, οι οποίες πρέπει επιτέλους να τοποθετηθούν. Τους απασχολεί το αν θα έχουμε αύριο αντιμνημονιακή κυβέρνηση ή όχι; Ή θεωρούν ότι η ταξική πάλη μπορεί να διεξαχθεί με καλύτερους όρους σε συνθήκες λεηλασίας και ταπείνωσης του ελληνικού λαού; Τους απασχολεί το ότι έχουμε μια ιστορική ευκαιρία μπροστά μας και πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις όλες οι αριστερές δυνάμεις ή τους απασχολεί να διεξάγουν αντιπαραθέσεις και τρικυμίες μέσα σε ένα κλειστό δοχείο;«.

Ως προς το «επιχείρημα Τσάβες» πάντως, ότι δηλαδή η συμμαχία με τη Δεξιά ακόμη και στο ανώτατο επίπεδο δεν επηρεάζει το αριστερό πρόσημο μιας κυβέρνησης, ο Αλέξης Τσίπρας αποκρύβει ένα βασικό στοιχείο: Η πρώτη εκλογική νίκη του Τσάβες το 1998 έγινε με ποσοστό 56.20% έναντι 39.97% του βασικού του αντιπάλου.  Ήταν δηλαδή απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, την ίδια στιγμή που η ριζοσπαστικοποίησή του δεν είχε ακόμη συντελεστεί στο βαθμό που γνωρίζουμε σήμερα για τα τελευταία χρόνια της προεδρίας του. Η όποια δεξιά πτέρυγα της κυβέρνησής του όφειλε την παρουσία της στην επιλογή Τσάβες να προσδώσει ένα πατριωτικό και ενωτικό χρώμα στην ομάδα του.

Αντιθέτως, το τωρινό άνοιγμα Τσίπρα στους Ανεξάρτητους Έλληνες γίνεται από ανάγκη. Καθώς λείπουν από το ΣΥΡΙΖΑ τα ποσοστά ηγεμονίας στο πολιτικό σκηνικό, αναζητά τους πλησιέστερους συμμάχους στη θολή αντιμνημονιακή γραμμή στη λογική  «θα συμμαχήσουμε και με το διάβολο για να ανατρέψουμε την κυβέρνηση». Και με το δεδομένο πολιτικό τοπίο, την άρνηση του ΚΚΕ, τη μνημονιακή στροφή της ΔΗΜΑΡ και την ανεξαρτησία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του Μετώπου Αλληλεγγύης και ανατροπής, οδηγείται με τη λογική της εις άτοπον απαγωγής στο «μη χείρον βέλτιστον». Έτσι όμως καθίσταται όμηρος των θέσεων Καμμένου για τη στήριξη μιας πιθανής κυβέρνησής του

Απάντηση