Για γέλια (lol) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την Αυγή

 ΑΝΤΑΡΣΥΑ lol ή lol ANTAΡΣΥΑ;

Σε άρθρο του στην ιστοσελίδα της Αυγής, με τίτλο «Απέναντι στον Τσίπρα δεν είναι ο Λένιν, είναι ο Σαμαράς» ο Γιώργος Κυρίτσης χαρακτηρίζει το σημερινό ΚΚΕ «συμβιβασμένο και συστημικό», ενώ προφανώς βρίσκει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αχαρακτήριστη καθώς, μετά την ονομασία της βάζει μια παρένθεση μέσα στην οποία φιλοξενείται το γνωστό ιντερνετικό αρκτικόλεξο “lol”, δηλ. laugh out loud, που μεταφράζεται “εδώ γελάμε”.

Η μικρή αυτή λεπτομέρεια δεν δίνει τον τόνο στο σύνολο του άρθρου που αναφέρεται στο πόσο αριστερός ή δεξιός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και στο πώς έγινε “πρωτοδεύτερο” κόμμα διεκδικώντας την εξουσία χωρίς να έχει κάνει μεγάλες υποχωρήσεις σε ζητήματα αρχής. Απόψεις θεμιτές και σεβαστές, είτε συμφωνούμε είτε όχι.

Όμως το να στολίζεις ένα κόμμα της Αριστεράς -μικρό, μεγάλο, δεν έχει σημασία- με μια υποτιμητική συντομογραφία και άλλες εκφράσεις όπως «όταν τα λένε οι άκαπνοι είναι για γέλια..» ισοδυναμεί με υπόκλιση στον διαδικτυακό μαθητικού τύπου οπαδισμό και μάλλον δεν αποτελεί δείγμα του πολιτικού πολιτισμού τον οποίο ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ας αντισταθούμε στον πειρασμό να απαντήσουμε «ΓΚΟΓΤ» (Γελάει Καλύτερα Όποιος Γελάει Τελευταίος) και ας μη γίνουμε η ουγκ αριστερά των βρυχηθμών και των επιφωνημάτων.

Αναλυτικά το κείμενο της Αυγής:

Μια πρώτη εσωτερική και μακροσκοπική ανάλυση των ποσοτικών αποτελεσμάτων του 1ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ αρκεί για να ανατρέψει μια μακρά παρανόηση. Αυτήν του «δεξιού» Συνασπισμού και του «αριστερού» υπόλοιπου ΣΥΡΙΖΑ. Τα αποτελέσματα, τόσο στην εκλογή προέδρου όσο και στην Κεντρική Επιτροπή δείχνουν ότι ο συνολικός ΣΥΡΙΖΑ είναι μέσες άκρες ανηγμένος ο ΣΥΝ: 70 – 30, 75 – 25, κάπου εκεί σταθερά είναι ο συσχετισμός πλειοψηφίας – μειοψηφίας και στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Από κει και πέρα για το κατά πόσο είναι «αριστερή» ή «δεξιά» η πλειοψηφία άρα και το κόμμα,υπάρχει ένα θέμα, καθώς αρκετοί σύντροφοι που διακατέχονται από χαμηλή ιδεολογική και πολιτική αυτοεκτίμηση έχουν παραχωρήσει το «αριστερόμετρο» στο συμβιβασμένο και συστημικό σημερινό  ΚΚΕ ή ακόμα και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ (lol). Ίσως δεν καταλαβαίνουν οι σύντροφοι ότι αυτά που μας λέγαν οι καπεταναίοι και ακούγονταν ψαρωτικά, όταν τα λένε οι άκαπνοι είναι για γέλια…

Πρόκειται για την αντίληψη του αντεστραμμένου ειδώλου ή κατά το κοινώς λεγόμενο αν είμαστε αριστερά μπαίνοντας ή αριστερά βγαίνοντας. Αριστερά μπαίνοντας είναι η εσωστρεφής Αριστερά, η περίκλειστη, η πούρα, η ελιτίστικη, η προσκολλημένη στους τύπους, στον καθωσπρεπισμό και στην φαντασιακή πρωτοπορία. Αριστερά βγαίνοντας, είναι η εξωστρεφής μαχόμενη αριστερά που μπαίνει στις φάσεις, δεν φοβάται να έρθει σε επαφή με το λαό, να δώσει τις καθημερινές μάχες, να αναθεωρήσει, να ξανααναθεωρήσει, να δοκιμάσει, να ματώσει, να επιμολυνθεί, η αριστερά που θέλει τον κόσμο και τον θέλει τώρα και όχι κάποτε.

Πέρα από κάθε αμφιβολία ο ΣΥΡΙΖΑ «δεξιός» και  «αριστερός» είναι ότι πιο ριζοσπαστικό έχει εμφανιστεί στην πρόσφατη πολιτική μας ιστορία και συνιστά λόγω συγκυρίας τον μεγαλύτερο κίνδυνο για το κεφάλαιο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Όλοι θυμόμαστε τί έγινε πέρυσι ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις όταν με μια φωνή οι ελληνικές και ευρωπαϊκές ελίτ απειλούσαν τους ψηφοφόρους  ώστε να μην ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον ΣΥΡΙΖΑ που έχει γίνει σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης για τις υποτελείς τάξεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιτύχει να καταστεί πρωτοδεύτερο κόμμα και να διεκδικεί την εξουσία χωρίς να έχει κάνει ούτε βήμα πίσω σε θέματα αρχής: Δεκέμβρης 2008, μεταναστευτικό, υπεράσπιση δημόσιου χαρακτήρα των βασικών αγαθών και υπηρεσιών, υπεράσπιση δικαιωμάτων «αναρχικών κατηγορουμένων για τρομοκρατία» και ούτω καθ εξής. Και με το σύνολο των μίντια απέναντι, να διαμεσολαβούν on line με την μονταζιέρα του Μαξίμου κάθε λέξη του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και στο θέμα της μερικής ή ολικής διαγραφής του χρέους, η θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιο προωθημένη από τη θέση του ΑΚΕΛ φερ ειπείν που συζητά το νόμισμα αλλά αναδέχεται το σύνολο του χρέους

Τα ταυτοτικά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο τρόπος συγκρότησης του και οι εσωτερικοί συσχετισμοί αλλά η καθημερινή του δράση, οι μικρές και μεγάλες μάχες των ανθρώπων του που συνεχίζουν – δεν πιθηκίζουν- την αγωνιστική παράδοση της Αριστεράς που αισθάνονται το κόκκινο νήμα που μας συνδέει από τον Σπάρτακο, μέχρι τον Τόμας Μύντσερ, από τον Ζαπάτα μέχρι στους Σπαρτακιστές, από τον Λένιν μέχρι τον Λαμπράκη από τον Άρη μέχρι την Αντζελόνι και τον Τσικουρή.

Σήμερα είναι η σειρά μας, δεν πάμε πάσο, δεν λέμε ντούκου. Τα βλέπουμε. Σήμερα είμαστε εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ. Απέναντι στον Τσίπρα δεν είναι ο Λένιν, είναι ο Σαμαράς. Τόσο απλά.