Άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ, άνοδος της Αριστεράς;

Ή μήπως «ο θάνατός σου η ζωή μου»;

Κάποτε λέγανε ότι όταν η κοινωνία ριζοσπαστικοποιείται, αυτό έχει θετικό αντίκρισμα στα εκλογικά ποσοστά του συνόλου της Αριστεράς. Αντίστροφα, η συντηρητική στροφή οδηγεί σε μείωση των εκλογικών ποσοστών τόσο του ΚΚΕ όσο και των άλλων αριστερών κομμάτων.

Στις αυριανές εκλογές ένα κομμάτι της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, θα θριαμβεύσει και πιθανότατα θα φτάσει στο σχηματισμό κυβέρνησης. Όμως η αριθμητική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ θα συνοδευτεί από τη μείωση, ενδεχομένως και την καταβαράθρωση των άλλων αριστερών κομμάτων, τόσο του ΚΚΕ όσο και σε μεγαλύτερο βαθμό των μικρών εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων που συμμετέχουν στις εκλογές.

Τι συμβαίνει εδώ; Η κοινωνία ριζοσπαστικοποιείται; Και αν ναι, γιατί αυτή η ριζοσπαστικοποίηση συντελείται σχεδόν αποκλειστικά στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ; Για την ακρίβεια επικεντρώνεται  στην εκλογική δυναμική της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για προοδευτική κυβέρνηση και δεν συνοδεύεται καν από ενεργητική στήριξη και στράτευση σε αυτόν. .

Οι δείκτες της ριζοσπαστικοποίησης ή και γενικότερα της πολιτικοποίησης μιας κοινωνίας δεν μπορεί να είναι μόνο εκλογικοί. Υπάρχουν και άλλοι δείκτες, εξίσου αξιόπιστοι, που δεν έχουν σχέση μόνο με κινηματικές μορφές (απεργίες, διαδηλώσεις), αλλά και με το ενδιαφέρον για την πολιτική. Με εξαίρεση την πολιτικοποίηση στα σόσιαλ μίντια και ίσως την άνοδο του ραδιοφωνικού σταθμού Στο Κόκκινο ούτε οι αριστερός Τύπος ούτε το πολιτικό θέατρο ή το πολιτικό τραγούδι παρουσιάζουν τον τελευταίο καιρό κάποια ιδιαίτερη άνθηση.

Ωστόσο, πολλοί εν υπνώσει αριστεροί της γενιάς του Πολυτεχνείου, δίνουν την τελευταία 4ετία δυναμικό παρών στη δημόσια σφαίρα, κυρίως στο πεδίο της αλληλεγγύης (κοινωνικά ιατρεία, συλλογή τροφίμων, ματαίωση πλειστηριασμών κ.λπ.). Έντονα στοιχεία μαρασμού παρατηρούνται και στο φοιτητικό και το συνδικαλιστικό και το εργατικό κίνημα, παρά τις σποραδικές και τοπικές εξάρσεις κυρίως απολυμένων (π.χ., αγώνας καθαριστριών, ΕΤ3, σχολικοί φύλακες, εργαζόμενοι της Κόκα Κόλα Θεσσαλονίκης κ.ά.).

Με άλλα λόγια, η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κατ’ ανάγκη «αριστερή ψήφος», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επόμενη μέρα.

Όπως εύστοχα έγραψε ένας φίλος στο twitter αν διαλυθεί η «Αριστερά της Αριστεράς», όλη η πίεση θα είναι από τα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ.    Η εκτός των (κοινοβουλευτικών) τειχών Αριστερών είναι υποχρεωμένη να δώσει μια σκληρή μάχη για να αποδείξει ότι είναι εντός των κοινωνικών τειχών, ότι παραμένει δύναμη αγωνιστικής ενότητας και επαναστατικής αισιοδοξίας και όχι απλώς αριστερής κριτικής στον ΣΥΡΙΖΑ.