Ο φασισμός και τα παιδιά: Το βιβλίο και το μαχαίρι

«Πιστεύω ότι στο σχολείο θα έπρεπε να κάνουν την προσευχή πέντε λεπτά συντομότερη και να μιλάνε στα παιδιά -έστω και πέντε λεπτά κάθε μέρα- για το τι ήταν ο χιτλερισμός και τι είναι ο φασισμός. Γιατί τα παιδιά δεν ξέρουν καλά-καλά. Βλέπουν σήματα, χρυσά κουμπιά –ό,τι βλέπουν και στα κινούμενα σχέδια και στα κόμικς- κάνουν σήμερα και πολεμικές τέχνες και μπορεί να τους παίρνουν και για ήρωες! Πρέπει να μιλάνε κάθε μέρα στο σχολείο γι’ αυτό και δεν το βλέπω να γίνεται».

Αυτό, μεταξύ άλλων, λέει η Άλκη Ζέη σε συνέντευξη που έδωσε στον δημοσιογράφο  Κώστα Στοφόρο και δημοσιεύτηκε πριν μια εβδομάδα στη σαββατιάτικη εφημερίδα Δρόμος.   Η  άποψη αυτή είναι σεβαστή καθώς διατυπώνεται από μια συγγραφέα που έχει έρθει σε προσωπική επαφή με χιλιάδες παιδιά κι εκπαιδευτικούς, ενώ με τα πολυάριθμα βιβλία της έχει προσφέρει χαρά σε πολλές γενιές αλλά και έχει πλάσει χαρακτήρες και, επιπλέον, έχει αγωνιστεί κατά του φασισμού (κι έχει πληρώσει το τίμημα).

Άβυσσος χωρίζει την άποψη της Άλκης Ζέη από αυτά που διαβάζουμε στην προκήρυξη των Μ.Ε.Λ.Ο. Από τη μια προτείνεται η γνώση της Ιστορίας και από την άλλη τα χασαπομάχαιρα και οι οπλαποθήκες. Από τη μια ο πολιτισμός του καθαρού προσώπου, από την άλλη η κουλτούρα της κουκούλας και του αίματος.