Ραντεβού στα τυφλά Αλέξης και Λούκα

Την κυοφορία πολιτικής συμμαχίας μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Κοινωνικής Συμμαχίας φαίνεται ότι υπηρέτησε αποκλειστικά η διημερίδα που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Ερευνών και Πολιτικής Στρατηγικής (ΙΝΕΡΠΟΣΤ) στο οποίο πρόεδρος είναι ο Γεράσιμος Αρσένης και το Levy Economics Institute της Νέας Υόρκης.

Το θέμα συζήτησης την Κυριακή ήταν «έξοδος από την κρίση: η πρόκληση της εναλλακτικής πορείας», στην οποία παρευρέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, άρτι αφιχθείς από τη Βενεζουέλα και την κηδεία του Τσάβες και φυσικά η Λούκα Κατσέλη. Το νόημα της συζήτησης δεν ήταν άλλο από την πολιτική νομιμοποίηση μιας σύμπραξης σε επίπεδο κορυφής της πρώην υπουργού της κυβέρνησης Παπανδρέου με τον ΣΥΡΙΖΑ, που για να γίνει αποδεκτή από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και την εκλογική του βάση, πρέπει τουλάχιστον η Λ. Κατσέλη να δώσει δείγματα ότι ασπάζεται μια αντιμνημονιακή πολιτική. Δεν είμαστε σίγουροι αν το έπραξε σε επαρκή βαθμό, παρόλο που την Κυριακή έπαιζε εντός έδρας.

Το κοινωνικό μέτωπο της αντιμνημονιακής πολιτικής, είπε η Λ. Κατσέλη, «χρειάζεται πολιτική έκφραση» και τόνισε χαρακτηριστικά ότι ενώ «υπάρχουν διαφορές μεταξύ μας, όλοι καλούμαστε να κάνουμε υπερβάσεις. Να αφήσουμε πίσω τον εγκλωβισμό μας στα όρια του γνώριμου περίγυρού μας. Καλούμαστε να αποφασίσουμε να δράσουμε συλλογικά και ανατρεπτικά». Χρησιμοποίησε μάλιστα τη λέξη που έχει «κατοχυρώσει» πολιτικά το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, «συμπαράταξη» και είπε πως μέσω αυτής «το κοινωνικό κίνημα ανατροπής θα αποκτήσει αξιόπιστη κυβερνητική προοπτική, κυβερνησιμότητα».

Στα οικονομικά, η Λούκα Κατσέλη υποστήριξε κάπως αόριστα ότι μια «εναλλακτική στρατηγική οικονομικής ανασύνταξης» θα βασιστεί σε «μείωση του σωρευμένου χρέους με «εισαγωγή ρήτρας ανάπτυξης» με δημοσιονομική αναδόμηση καθώς και  η ανατροπή του δόγματος Μέρκελ, δηλαδή της πολιτικής της βίαιης λιτότητας, της ύφεσης και της αδιέξοδης και καταστροφικής εσωτερικής υποτίμησης».

Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα κινήθηκε σε αντίστοιχο ενωτικό ύφος. Είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «χτύπησε φλέβα» στις τελευταίες εκλογές επειδή κατάλαβε την «ανάγκη εκλογικής συνεργασίας όλων των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στην κάλπη» και συμπέρανε ότι το ίδιο ισχύει και σήμερα, που δεν υπάρχει πολιτικό Κέντρο λόγω των μνημονιακών πολιτικών. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπέρασε με μια ρητορική (αλλά καθόλου πειστική) ντρίμπλα το γεγονός ότι σήμερα αποτελεί «κόμμα ανάδελφον» στο ελληνικό κοινοβούλιο, με άλλα λόγια μπορεί υπό προϋποθέσεις να κληθεί να συμμαχήσει με τον διάβολο (όποιος κι αν είναι αυτός): Είπε ότι «σε αυτή την εποχή της βίαιης μνημονιακής προσαρμογής, το μόνο που δεν έχει νόημα να κάνεις είναι υπολογισμούς με βάση τη σταθερή πολιτική αριθμητική», λες και θα γεννηθούν πολλά νέα κόμματα μέχρι τις νέες κάλπες.

Το ζουμί της τοποθέτησης Τσίπρα ήταν το εξής σημείο: «Σήμερα νομίζω ότι είναι απολύτως προφανές ότι μπορεί να υπάρξει μια νέα πολιτική συμμαχία ευρύτερων δυνάμεων. Αριστερών, οικολογικών και προοδευτικών δυνάμεων αλλά και προσωπικοτήτων μπορεί να σχηματιστεί, όχι όμως στη βάση της ορθής πολιτικής αριθμητικής, ούτε στη βάση συμφωνιών από τα πάνω, αλλά στη βάση του διαλόγου και των πρωτοβουλιών και πάλης από τα κάτω, ενάντια σε αυτήν την πολιτική που καταστρέφει το μέλλον μας». Λίγο παρακάτω έγινε πιο συγκεκριμένος: «Να ξεχάσουμε τα ερμηνευτικά σχήματα του χθες αλλά και τα μοντέλα συμμαχιών και μετώπων του χθες και να αναζητήσουμε νέους σχηματισμούς, στη προοπτική ενός μεγάλου αστερισμού δυνάμεων κι εμείς λέμε ότι σε αυτόν τον αστερισμό ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διεκδικήσει να έχει ένα ρόλο κορμού αλλά αυτό είναι ζήτημα δυναμικής, η ζωή θα το δείξει».