Αλαβάνος: «Η αγάπη στην Αριστερά στηρίζεται στην πολιτική ταύτιση»
Όπως το συνηθίζει τα τελευταία χρόνια ο Αλέκος Αλαβάνος, κάθε ομιλία του σε παρουσίαση βιβλίου είναι και μια πολιτική τοποθέτηση. Τελευταία αφορμή δόθηκε για τον επικεφαλής του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής η ομιλία του την Πέμπτη 15 Μαρτίου στην παρουσίαση του βιβλίου του Εττύχη Μπιτσάκη, Ένα φάντασμα πλανιέται, που αποτελεί μια ιστορική επισκόπηση από την Οκτωβριανή Επανάσταση ως την κατάρρευση του σοσιαλιστικού μπλοκ, και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΨΜ. Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε το 1992, εξαντλήθηκε και όχι τυχαία, επανεκδόθηκε φέτος.
Ανάμεσα στα άλλα, ο Αλέκος Αλαβάνος άσκησε μια σπάνια και διεισδυτική αυτοκριτική:
«Αν λοιπόν διάβαζα το βιβλίο το 1988, αν το είχε γράψει δηλαδή ενώ εξελισσόταν ακόμα το εγχείρημα Γκορμπατσόφ αυτό που θα αισθανόμουν θα ήταν «κακία». Ανήκα σε εκείνους που είχαν δει με ελπίδα το εγχείρημα ενός Σοσιαλισμού με Ανθρώπινο Πρόσωπο, που τελικά αποδείχθηκε το τελευταίο κωμικοτραγικό κεφάλαιο πριν την πτώση. Δεν θα έβλεπα καν το βιβλίο, όπως, εκεί γύρο στο 90, έκανα και δεν είδα τον Μπιτσάκη ακριβώς πίσω μου, στην ουρά για την πτήση της Ολυμπιακής για τα Χανιά την εποχή που είχε μόλις αποχωρήσει από το ΚΚΕ κάνοντας «αριστερή» κριτική. Αναφέρω αυτό το φαινομενικά ασήμαντο γεγονός γιατί περικλείει κάτι πολύ σημαντικό: μια σκοτεινή κουλτούρα της αριστεράς, όπου η αγάπη στηρίζεται επιπόλαια στην πολιτική ταύτιση και γίνεται μίσος όταν οι πολιτικοί δρόμοι χωρίζουν».
Αναφερόμενος στη σημερονή πραγματικότητα και το …φλέγον ζήτημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ είπε:
«Η Ελλάδα είναι ο αδύναμος κρίκος του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Ορισμένοι στην αριστερά επιμένουν με δογματισμό και ηττοπάθεια ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε αν δεν γίνει σε καθολικό επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλοι πιστεύουν ότι η ρήξη με την ευρωζώνη, αρκεί για να πάρει η Ελλάδα ένα αντικαπιταλιστικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό.
Στο Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής έχει αρχίσει μια μεγάλη συζήτηση. Μπορεί η έξοδος από την ευρωζώνη να είναι ένα συμβάν με εκρηκτικό διεθνιστικό περιεχόμενοι, να αποτελέσει κινητήρα μια ευρύτερης ανακατάταξης στο χώρο της Ευρώπης; Μήπως γι’ αυτό, αντί να μιλάμε για εθνικό νόμισμα, για δραχμή, να μιλάμε για ένα νόμισμα πρόταση – πρόκληση για διεθνή συνεργασία βάση της δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης;».
Ολόκληρο το άρθρο εδώ