Το ευρώ είναι η αιτία, η ενότητα είναι ο στόχος του Αλαβάνου

Το ήδη πολυσυζητημένο άρθρο του Αλέκου Αλαβάνου δεν ήταν μόνο μια κατάθεση γνώμης για την έξοδο από το ευρώ, όπως παρουσιάστηκε στα κεντρικά δελτία της Κυριακής. Στην ουσία, ήταν ένα κάλεσμα ενότητας των αριστερών δυνάμεων που αντιτίθενται στο ευρώ και την ΕΕ με διάφορες ταχύτητες.

Η τεκμηρίωση της θέσης για έξοδο από το ευρώ καταλαμβάνει βέβαια το μεγαλύτερο κομμάτι του κειμένου του πρώην επικεφαλής (και εμπνευστή) του ΣΥΡΙΖΑ. «Για να αρχίσει όμως να κλονίζεται το πολιτικό σύστημα (και δεν μιλάμε καν για το σύστημα εξουσίας οικονομικής, επιβολής «νόμιμης» βίας και πληροφόρησης) απαραίτητη προϋπόθεση είναι να κλονισθούν οι κυρίαρχες απόψεις του μέσα στον λαό», γράφει. Και διευκρινίζει ότι «σκληρός πυρήνας τους σε όλη την μεταπολιτευτική διαδρομή είναι η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την τελευταία δωδεκαετία, και ιδιαίτερα αυτή τη διετία της κρίσης, είναι το ευρώ». Σύμφωνα με τον Αλέκο Αλαβάνο, μόνο όταν η αμφισβήτηση της ευρωπαϊκής οικονομικής ολοκλήρωσης γίνει καθολική (από μειοψηφική που είναι σήμερα) «στον ορίζοντα θα εμφανισθούν τα πρώτα νέφη της ανατροπής».

Αν η παρέμβαση Αλαβάνου έχει ένα μετεκλογικό σχόλιο για τη Δημοκρατική Αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ, αυτό είναι μια πολιτική εκτίμηση: Ότι εντός ευρωζώνης πλέον σοσιαλδημοκρατική πολιτική δεν γίνεται. Διευκρινίζει δεν ότι «τα απλά, αλλά πρωταρχικά πράγματα –να έχουν οι νέοι δουλειά, να μη πεινάν οι συνταξιούχοι– χρειάζονται επαναστατικές αλλαγές».

Το κυρίως περιεχόμενο της παρέμβασης όμως βρίσκεται στο 14ο από τα 15 σημεία και δεν είναι άλλο από ένα κάλεσμα ενότητας της Αριστεράς σε αντι-ευρώ κατεύθυνση, το ζήτημα κλειδί της περιόδου, για το οποίο θα προσθέταμε εμείς ότι η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και των νέων του συμμάχων είναι περισσότερο απολογητική. Η θέση του Αλαβάνου αναφέρει: «Εμείς θέλουμε την άμεση και πλήρη κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και των νόμων τους. Ήδη ακούμε την Ευρώπη να μας απειλεί με έξοδοι από το ευρώ. Για να μη βρεθούμε στο χάος έχουμε ετοιμάσει το σχέδιό μας για την έξοδο. Πάνω σε μια τέτοια βάση θα μπορούσαν να συνυπάρξουν και οι δυνάμεις που την αποχώρηση από το ευρώ θα την έχουν ως εφεδρικό Σχέδιο Β΄ και οι δυνάμεις που την έχουν κιόλας ως Σχέδιο Α΄».

Πρόκειται για μια ώριμη απάντηση στον ήδη διαφαινόμενο πόλο συσπείρωσης γύρω από την ιδεοληψία της παραμονής της χώρας στο ευρώ. «Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο υπάρχει μια ευρεία βάση συνεργασίας, αλλά κυρίως οι εργαζόμενοι γνωρίζουν, ούτε θα απογοητευθούν ούτε θα αιφνιδιαστούν και συμμετέχουν ως συμπρωταγωνιστές», όπως τονίζει.