Άδωνις: γλυκιά η ξεφτίλα από τα χείλη σου, Νίκο μου

«Να ζητήσεις συγγνώμη, Άδωνη, έκανες μεγάλη μαλακία, μεγάλη μαλακία», λέει ο Ν. Χατζηνικολάου στη ραδιοφωνική του εκπομπή, εννοώντας το πρωτοφανές θράσος του υπουργού Υγείας, που δήλωσε ότι αν υπάρξουν απολύσεις γιατρών στον ΕΟΠΥΥ (που θα υπάρξουν), δεν θέλει να του πάρει τη δόξα ο Τόμσεν.

Πήγε την άλλη μέρα ο Γεωργιάδης να τα μπαλώσει, εξηγώντας ότι λέγοντας «δόξα» εννοούσε «ευθύνη», λες και οι δύο αυτές λέξεις είναι συνώνυμες! Αν η σχέση δόξας και ευθύνης ήταν θέμα της Έκθεσης στις Πανελλήνιες, ο Άδωνις θα κοβόταν πανηγυρικά.

Οι περισσότεροι σχολιαστές ασχολήθηκαν με το τι είπε ο Γεωργιάδης, όμως λίγη προσοχή δόθηκε στο τι είπε ο δημοσιογράφος. Η λέξη «μαλακία» δεν σοκάρει πια κανέναν και πράγματι ο χαρακτηρισμός του Ν. Χατζηνικολάου εκφράζει πλήρως το λαϊκό αίσθημα, την αποστροφή, την αηδία που νιώθει κανείς για τα έργα, αλλά και για το ύφος του κυβερνητικού στελέχους. Ωστόσο, σημασία δεν έχει μόνο το τι είπε ο Ν.Χ., αλλά το ότι κοτζάμ υπουργός δέχτηκε αδιαμαρτύρητα μια τέτοια καρπαζιά. Αν η λέξη «μαλακία» είχε ειπωθεί από κάποιο βουλευτή ή κάποιο τριτοκλασάτο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ο Άδωνης θα κατακεραύνωνε την πολιτική βαρβαρότητα των αντιπάλων του. Όμως φαίνεται ότι από τα χείλη του Νίκου, η λέξη «μαλακία» ακούγεται σαν χάδι.

‘Ενας πολιτικός της παλαιάς σχολής, θα απαντούσε σ’ αυτή την προσβολή, π.χ., υπενθυμίζοντας ότι είναι εκλεγμένος εκπρόσωπος του λαού, ότι ο δημοσιογράφος ρίχνει το επίπεδο του δημόσιου διαλόγου, θα έδειχνε τέλος πάντων μια στοιχειώδη ευθιξία, όπως, λόγου χάρη, έχει δείξει ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν συμμετέχει στις εκπομπές του Γ. Πρετεντέρη. Όμως είμαστε σίγουροι ότι ο Άδωνις θα πάει τρέχοντας στο επόμενο πάνελ του Ν.Χ., θυμίζοντας εκείνο το παλιό τραγούδι του Καλδάρα «Περιφρόνα με, γλυκιά μου».  (Για την ακρίβεια ο Γεωργιάδης όχι μόνο το δέχτηκε αδιαμαρτύρητα αλλά την ίδια μέρα έκανε 6 retweet τον Χατζηνικολάου και το enikos.gr για να εξευμενίσει-γλύψει τον δημοσιογράφο!)

Ζήτα, λοιπόν, συγγνώμη, υπουργάκο. Γράψε εκατό φορές στο τετράδιο «δε θα το ξανακάνω». Και την επόμενη φορά, να έρθεις σχολείο με τον κηδεμόνα σου –μάλιστα, κύριε γυμνασιάρχα, παρεκτράπην, κύριε λοχαγέ.

«Είναι γλυκύς ο θάνατος όταν κοιμώμεθα εις την πατρίδα», λέει ένας εθνικός μας ποιητής. Είναι γλυκιά η ξεφτίλα όταν προέρχεται από τους αρχιερείς του μιντιακού ιερατείου.