Αλαβάνος: Μεταξύ Γκρίλο Ιταλίας και ΑΝΤΑΡΣΥΑ Ελλάδας
Κείμενο του 902 για το «Σχέδιο Β’» του Αλέκου Αλαβάνου. Το αναδημοσιεύουμε για τη σφαιρικότερη ενημέρωση σας χωρίς κρίσεις και σχόλια (όπως λέει και η Ίσκρα!)
Κάτι μας θύμιζε από την πρώτη στιγμή η πρόταση του Αλ. Αλαβάνου για το «Σχέδιο Β’». Σα να τα ‘χουμε ξανακούσει αυτά… Από τον Γκρίλο στην Ιταλία… Από το κόμμα «κατά του ευρώ» που έστησαν επιχειρηματίες στη Γερμανία… Από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (βλ. «αριστερό ρεύμα»), που κάτι ψελλίζουν για έξοδο από το ευρώ, πάντα προσαρμοσμένοι στην προοπτική της κυβερνώσας αριστεράς εντός ΕΕ και καπιταλισμού. Τώρα, η πρόταση Αλαβάνου για «Σχέδιο Β’» βρίσκει και επισήμως (γιατί ανεπισήμως την είχε και πριν) τη στήριξη δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ), που μαζί με δυνάμεις του σχήματος Αλαβάνου επιχειρούν να εμφανίσουν σαν νέα ενωτική πρόταση το γνωστό Σχέδιο Β’ για «στάση πληρωμών, διαγραφή του χρέους και έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη».
Το προσκλητήριο έχει τη μορφή κειμένου συλλογής υπογραφών και αφού επαναλαμβάνει τη γνωστή συκοφάντηση του ΚΚΕ με τις θεωρίες για διαίρεση, αποδυνάμωση των αγώνων και για μετάθεση της λύσης των λαϊκών προβλημάτων στο μέλλον της λαϊκής εξουσίας κ.λπ., καλεί σε συμπόρευση γύρω από ένα πρόγραμμα το οποίο βαφτίζει «άλλο δρόμο διεξόδου από την κρίση». Σε αυτό το κείμενο, ο Αλαβάνος και η παρέα του μιλάνε και για ρήξη και έξοδο από το ευρώ, ακόμα και για ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ.
Τι κρύβει όμως ο Αλαβάνος; Αφήνει ανέπαφη την ιδιοκτησία των μονοπωλίων. Ανέπαφη την εξουσία τους, το κράτος τους. Αφήνει δηλαδή ανέπαφη την καπιταλιστική οικονομία και το εποικοδόμημά της. Δε λέει τίποτα παραπάνω από αυτά που επιθυμούν τμήματα της αστικής τάξης. Πρόκειται για μια παραλλαγή και αυτή της αστικής διαχείρισης. Οι μαθητευόμενοι μάγοι του «Σχεδίου Β’» δεν εξηγούν πώς μπορεί τάχα να σχεδιασθεί η οικονομία με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία – την οποία ισχυρίζονται ότι θα πετύχουν – όταν κυριαρχούν τα μονοπώλια και οι νομοτέλειες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, η ανισόμετρη ανάπτυξη τομέων, κλάδων, περιφερειών.
Η κούφια «ριζοσπαστική» φρασεολογία τους καλεί το λαό να στοιχηθεί σε μια εναλλακτική αστική διαχείριση που τελικά θα δώσει ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη, με αλλαγή νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής και διαφορετικές προτεραιότητες στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της αστικής τάξης.
Όμως, η πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ είναι δεμένη με την πάλη ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων και τον αγώνα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της για την εργατική – λαϊκή εξουσία.
Οι θέσεις για έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ ορισμένων αστικών και άλλων δυνάμεων, χωρίς να θίγεται η εξουσία των μονοπωλίων, η ιδιοκτησία τους, η πρόσδεση της Ελλάδας σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και κράτη συσκοτίζουν τη λαϊκή πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με το λαό κυρίαρχο και τη δική του εξουσία. Σήμερα, που στην Ευρωζώνη και την ΕΕ δυναμώνουν οι εσωτερικές αντιθέσεις των μονοπωλίων, οι όποιες φυγόκεντρες τάσεις πρέπει να αξιοποιηθούν για να απελευθερωθούν οι λαοί από τη λυκοσυμμαχία και την εξουσία των μονοπωλίων. Σήμερα, που η «αίγλη» της ΕΕ ξεφτίζει, με την κρίση να συνεχίζεται και σε άλλες χώρες, Ιταλία – Ισπανία, οι συμμαχίες του Νότου ή με ευρωατλαντικό άξονα, τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία, δεν αποτελούν φιλολαϊκή λύση. Τώρα πρέπει να δυναμώσει σε κάθε χώρα, και στις 27 χώρες της ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση, με τους λαούς κυρίαρχους και τη δική τους εξουσία.
Το εργατικό λαϊκό κίνημα σήμερα πρέπει να γυρίσει την πλάτη σε θέσεις και κινήσεις που επιχειρούν να φρενάρουν τη ριζοσπαστικοποίησή του και να το δέσουν πισθάγκωνα στις επιδιώξεις της πλουτοκρατίας και στις αντιθέσεις εντός της αστικής τάξης. Το κίνημα σήμερα πρέπει να αξιοποιεί όλες τις δυσκολίες που έχουν τα μονοπώλια, η ΕΕ, η αστική εξουσία σε κάθε χώρα και να βάζει πλώρη μαζί με την αποδέσμευση από την ΕΕ ο λαός να παλεύει για τη δική του εξουσία, ώστε να γίνει κυρίαρχος, να κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια, τον πλούτο που παράγει. Ο Αλαβάνος αυτά τα αφήνει ανέπαφα, όπως έκανε πάντα.
Πηγή:902.gr