Γεννημένο την 4η Ιουλίου το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Αίγυπτο

Η κατάργηση του συντάγματος και το στρατιωτικό πραξικόπημα δεν είναι «δεύτερη επανάσταση». Από άνοιξη…χειμώνας;

Δεύτερη επανάσταση; Νίκη του κινήματος; Ανατροπή από τα κάτω δεύτερης διεφθαρμένης κυβέρνησης σε διάρκεια λίγων μηνών;  Μεγάλη συζήτηση έχει ξεσπάσει σαν αυτό που βαραίνει στην περίπτωση της επιστροφής του κινήματος της Πλατείας Ταχρίρ είναι η προσωρινή δικαστική-στρατιωτική δικτατορία που εγκαθιδρύθηκε ή η ανατροπή του καθεστώτος κάτω από το βάρος των λαϊκών διαδηλώσεων. 

Η λέξη πραξικόπημα δεν υπάρχει στις δηλώσεις του Μπαράκ Ομπάμα αλλά και του προέδρου του ΟΗΕ Μπαν Γκι-Μουν. Η αμερικανική νομοθεσία επιβάλλει παύση κάθε αποστολής βοήθειας σε χώρες που έχει γίνει πραξικόπημα και άλλωστε κύριος αποδέκτης της χρηματικής βοήθειας στην Αίγυπτο είναι ο στρατός. Στην ανακοίνωση ο προέδρος των ΗΠΑ δεν καταδικάζει το πραξικόπημα και την αναστολή του Συντάγματος αλλά εκφράζει τη «βαθιά ανησυχία από την απόφαση των αιγυπτιακών ένοπλων δυνάμεων να απομακρύνουν τον πρόεδρο Μόρσι και να αναστείλουν το Σύνταγμα» και «καλούν τον αιγυπτιακό στρατό να κινηθεί γρήγορα και υπεύθυνα ώστε να επιστρέψει πλήρως την εξουσία σε μία δημοκρατικά εκλεγμένη πολιτική κυβέρνηση το συντομότερο δυνατόν» ενώ στην ίδια κατεύθυνση ο ΟΗΕ ζητά «ενίσχυση των πολιτικών κανόνων στη βάση των δημοκρατικών αρχών»

Το γεγονός ότι ο στρατός δεν αναλαμβάνει άμεσα τη διακυβέρνηση της χώρας δεν σημαίνει ότι η Αίγυπτος δεν βρίσκεται σε μια ιδιόμορφη στρατιωτική-δικαστική δικτατορία.
Ο στρατηηγός αλ Σίσι συναντήθηκε με τον εκπρόσωπο δυνάμεων της αντιπολίτευσης Μουχαμάντ αλ Μπάρανταϊ , με τον τελευταίο να μιλάει για «εθνική συμφιλίωση» δίνοντας μια επίφαση νομιμότητας στο πραξικόπημα και μόνο όρο να μην παραμείνει ο στρατός στην εξουσία.

Πρόκειται για πραξικόπημα εκτός των άλλων και εις βάρος των εκατομμυρίων πολιτών που κατέβηκαν στους δρόμους σε όλη την Αίγυπτο, των 16 νεκρών και των εκατοντάδων τραυματιών. Το ότι οι λαϊκές κινητοποιήσεις και η αναταραχή οδήγησαν το στρατό στην απόφαση να ανατρέψει την εκλεγμένη κυβέρνηση πριν γίνει η κατάσταση ανεξέλεγκτη προκειμένου να προστατέψει τη δική του εξουσία δεν αμφισβητείται. Ωστόσο γίνεται σαφές πόσο εύκολα χειραγωγήσιμη και ενσωματώσιμη από τα κόμματα της αστικής διαχείρισης είναι όλη αυτή η πολυχρωμία χωρίς σαφείς πολιτικούς στόχους την οποία τώρα επιχειρούν να μετατρέψουν σε ένα ουράνιο τόξο συγκυβέρνησης. Ένα κίνημα που πραγματικά βάζει μπροστά τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες δεν πανηγυρίζει όταν τα πρώην μαντρόσκυλα του καθεστώτος Μουμπάρακ ανατρέπουν το νέο τύραννο καταργώντας –έστω προσωρινά- το Σύνταγμα, αλλά επιχειρεί να πάει τους αγώνες μέχρι το τέλος. Μια αληθινά προλεταριακή εξέγερση στρέφεται πρώτα από όλα εναντίον των πανίσχυρων διεφθαρμένων μηχανισμών εξουσίας όπως ο στρατός απαιτώντας τη διάλυση τους και τη λειτουργία νέων δομών κάτω από δημοκρατικό και λαϊκό έλεγχο.

Οι πανηγυρισμοί από το μεγαλύτερο μέρος των διαδηλωτών στην αναγγελία της αναστολής του Συντάγματος δείχνει εκτός των άλλων ότι τα συνθήματα της εκτόνωσης και τα χρώματα της εθνικής συναίνεσης έχουν φτάσει στο όριο τους.

Το πιο θετικό είναι το γεγονός ότι ο κόσμος πλέον πιστεύει ότι έχει τη δύναμη να ανατρέπει στους δρόμους κυβερνήσεις και θεσμούς και θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να καταπιεί αμάσητες λύσεις «από τα πάνω» την επόμενη φορά που θα δει τις ελπίδες του να διαψεύδονται.