«Μπράβο, αγόρι μου, μπράβο!»
Υποδοχή ήρωα επεφύλαξαν σήμερα κάτοικοι της Παιανίας στον 24χρονο συμπολίτη τους όταν αυτός οδηγήθηκε στον εισαγγελέα για τη δολοφονία ενός 43χρονου Αλβανού διαρρήκτη. Οι κραυγές «αθώος, αθώος» και «μπράβο, αγόρι μου, μπράβο», έσχιζαν τον αέρα στην Ευελπίδων.
«Όλη η Παιανία είναι μαζί του», έλεγαν οι «αλληλέγγυοι» στις κάμερες. «Όλη η Παιανία τράβηξε τη σκανδάλη». Σε φυσιολογικές συνθήκες, όταν πυροβολείς και τραυματίζεις έναν άνθρωπο νιώθεις συντριβή, δεν θριαμβολογείς, όμως τώρα η συντριβή υπήρχε μόνο στις καλοδιατυπωμένες, προσεγμένες δηλώσεις του συνηγόρου του 24χρονου. Το προάστιο πανηγύριζε: ένας εγκληματίας λιγότερος. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η ΕΛΑΣ που διαπομπεύει με τόση ευκολία αθώους μέχρι αποδείξεως του εναντίον πολίτες ως ύποπτους ότι πέταξαν μια πέτρα σε μια διαδήλωση ενώ στην περίπτωση τώρα μιας δολοφονίας ο γνωστός-άγνωστος προβάλλεται σαν ο «24χρονος της καρδιάς μας» με μητρικό προστατευτισμό.
Στην πραγματικότητα τη σκανδάλη την τράβηξε το «λιγότερο κράτος», η λιγότερη προστασία του πολίτη και Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η ΕΛΑΣ διαπομπεύει με τόση ευκολία αθώους πολίτες «ύποπτους» για αντίσταση κατά της αρχής ή άλλους που έγκλημα τους ήταν που πέταξαν μια πέτρα σε μια διαδήλωση και στην περίπτωση μιας δολοφονίας ο νεαρός αντιμετωπίζεται με μητρικό προστατευτισμό. η περισσότερη καταστολή. Αν περιπολούσαν αστυνομικά αυτοκίνητα τη νύχτα, οι κάτοικοι δεν θα ένιωθαν να απειλούνται –όπως δικαιολογημένα νιώθουν. Και βέβαια άλλο πρόληψη του εγκλήματος και άλλο πογκρόμ κατά δικαίων και αδίκων μεταναστών. Στις αραιοκατοικημένες περιοχές και στις φτωχογειτονιές το περιπολικό είναι είδος πολυτελείας: θα εμφανιστεί κατόπιν εορτής, συνήθως μαζί με το ασθενοφόρο ή τη νεκροφόρα…
Η εγκληματικότητα είναι υπαρκτό πρόβλημα, όμως η πάταξή της δεν είναι μόνο ποσοτικό θέμα (περισσότεροι αστυνομικοί, περισσότερα όπλα), αλλά είναι και θέμα προτεραιοτήτων και θέμα κοινωνικής πολιτικής. Όταν η ζωή για τους φτωχούς γίνεται κόλαση, όλο και ευκολότερα θα στρέφεται κανείς στο έγκλημα, είτε είναι Έλληνας είτε ξένος.
Είναι αυτονόητο ότι οι νεοφιλελεύθερες και οι ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις κλείνουν το μάτι στην αυτοδικία (όταν δεν την ενθαρρύνουν ανοιχτά) και αξιοποιούν το πρόβλημα της εγκληματικότητας και της ασφάλειας στον τόπο κατοικίας για να ενισχύσουν τα ρατσιστικά αντανακλαστικά, για να αμβλύνουν τις «περιττές» δημοκρατικές ευαισθησίες. Όταν οι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής δηλώνουν ότι οργανώνουν συσσίτια «μόνο για Έλληνες» ή ότι οι δικοί τους «Γιατροί με σύνορα» περιθάλπουν μόνο τους απογόνους του Περικλέους και όλα αυτά θεωρούνται αποδεκτά χαρακτηριστικά ενός κόμματος αναγνωρισμένου από τον Άρειο Πάγο (αλλά και από τα περισσότερα κανάλια), είναι επόμενο οι άνθρωποι να μετατρέπονται σε αγρίμια… Εξάλλου, οι πολιτικές της λιτότητας, της ανεργίας και των μνημονίων εφαρμόζονται πιο εύκολα σε μια τρομοκρατημένη κοινωνία.
Για την ιστορία, ο 24χρονος αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (να εμφανίζεται μία φορά το μήνα στο αστυνομικό τμήμα) καθώς του αναγνωρίστηκαν οι «ιδιαίτερες συνθήκες διάπραξης του εγκλήματος». Αναρωτιέται όμως κανείς πώς εκείνος, βγαίνοντας από το σπίτι του, μες στο σκοτάδι, αναγνώρισε τους ληστές «από το σωματότυπό τους», αλλά ξανά μες στο σκοτάδι σκόνταψε σε ένα ανάχωμα, παραπάτησε και το όπλο εκπυρσοκρότησε σημαδεύοντας με εκπληκτική ακρίβεια την πλάτη και το κεφάλι του θύματος.
Όταν ένας νέος άνθρωπος βάφει τα χέρια του με αίμα, έστω και σε συνθήκες «εν βρασμώ ψυχικής ορμής», νιώθεις πάνω απ’ όλα λύπη, αναγνωρίζεις τα ελαφρυντικά, όμως δεν τον χειροκροτάς. Με το «μπράβο, αγόρι μου, μπράβο», ενθαρρύνεις και άλλα αγόρια να κάνουν το ίδιο.
Πορεία συμπαράστασης στη δολοφονία έκανε και η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή με συνθήματα υπέρ του ξυλοδαρμού της Λιάνας Κανέλλη και της «ανδρείας» του τραμπούκου Κασσιδιάρη. Παλιότερα χειροκροτούσαν και έλεγαν ήρωα τον προηγούμενο προστατευόμενο του Μιχαλολιάκου τον Ανδρουτσόπουλο για τη δολοφονική απόπειρα εναντίον του Δημήτρη Κουσουρή.