Φωτο-ιστορίες μιας απεργίας

Ήταν «μια από τα ίδια»; Ήταν μια ακόμη «ντουφεκιά στον αέρα» για την οποία δεν ιδρώνει το αυτί των κυβερνώντων; Ασφαλώς, οι νόμοι, οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές δεν πέφτουν με μια απεργία. Ειδικά αυτοί που σήμερα κυβερνούν υπό τις εντολές των δανειστών και των Γερμανών, και τις ευχές των ντόπιων «ολιγαρχών» δεν μετακινούνται εύκολα από τη νομή της εξουσίας στην οποία συμμετέχουν. Όμως μια τέτοια συγκλονιστική εκδήλωση όπως η απεργία της Τετάρτης, δείχνει ότι το κοινωνικό σώμα στην Ελλάδα δέχεται βίαιους σπασμούς που κατατείνουν στο ότι όλα αλλάζουν. Οι απεργίες και η συμμετοχή στη διαδήλωση δεν είναι πλέον ζήτημα των «μυημένων» ή των αριστερών. Είναι όλων των εργαζομένων. Μεγάλος «απών» βέβαια ήταν ο ιδιωτικός τομέας, που υποεκπροσωπήθηκε στο μεγάλο ποτάμι των διαδηλωτών. Επίσης, αυτό που λείπει είναι μια οργανωμένη έκφραση των ανέργων. Όμως τόσο οι εργαζόμενοι στους Δήμους, όσο και οι κατεξοχήν θιγόμενοι κλάδοι από την κυβερνητική αυτή, όπως οι εκπαιδευτικοί, ήταν εκεί και ακούστηκαν.

«Ο λαός κυρίαρχος και νικητής, είναι η ώρα της ανατροπής» έγραφε για παράδειγμα ένα μαζικό πανό συλλόγου δασκάλων που με σφυρίχτρες και ντουντούκες έδινε «παρών» σε όλη τη διάρκεια της πορείας.

Εργαζόμενοι της «διπλανής πόρτας», με χαμόγελο που σε τίποτε δεν προδίδει την «εθνική κατάθλιψη» στην οποία υποτίθεται ότι ο λαός έχει περιπέσει λόγω της κρίσης και της γκρίνιας.

Παρόντες στο συλλαλητήριο δεκάδες εκπρόσωποι των ξένων μέσων ενημέρωσης. Σίγουρα ξενίζει στους Έλληνες διαδηλωτές και στους ανθρώπους του Τύπου να φωτογραφίζει δημοσιογράφος την πορεία με το …ipad ή να κάνει «ζωντανή» σύνδεση μέσω laptop και skype!

Οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση δεν έχουν μόνο μισθολογικά αιτήματα. Βιώνουν όσο κανείς την υποβάθμιση της παιδείας, μέσω των συγχωνεύσεων, το συνωστισμό στις τάξεις λόγω των διορισμών με το σταγονόμετρο. Με πρωτότυπες κάρτες έκαναν αισθητή παρουσία, ειδικά όταν τις δίπλωναν σαν βεντάλια και τις χτυπούσαν στο ρυθμό των συνθημάτων.

Οι υπάλληλοι του ΟΤΕ και ειδικά μια μαχητική τους πτέρυγα, η ΑΣΕ-ΟΤΕ έγιναν ευρέως γνωστοί όταν κρέμασαν έξω από το κεντρικό κτίριο στο Μαρούσι τη γερμανική σημαία. Στην απεργία κατέβηκαν με μπλουζάκια «έξω το Δ Ράιχ από τη χώρα» και φυσικά, «έξω η Deutsche Telekom από τον ΟΤΕ».

Ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων είχε μια πολύ μαζική συγκέντρωση, αν και όπως προαναφέρθηκε, ο ιδιωτικός τομέας δεν έκανε αισθητή παρουσία. Ένα από τα μαχητικά σωματεία είναι αυτό των Μισθωτών Τεχνικών, στου οποίου το πανό η λέξη «απειθαρχία» ξεχώριζε.

Δεν είναι όλοι οι διαδηλωτές συσπειρωμένοι σε σωματεία και μαζικά μπλοκ. Όπως σε κάθε πορεία, ξεχωρίζουν οι μοναχικοί διαδηλωτές, που διασχίζουν κάθετα και οριζόντια με ένα ποδήλατο ή μια φωτογραφική μηχανή.

Σπάνια ξεχώριζαν στο παρελθόν οι εργαζόμενοι στην υγεία, όμως τη Δευτέρα έγινε μια ηχηρή εξαίρεση σε αυτό τον κανόνα.

Λίγη δροσιά σε ένα μπουκάλι νερό αναζητούσαν όλοι οι συμμετέχοντες στο συλλαλητήριο, κάτω από τον καυτό ήλιο. Για το λόγο αυτό άλλωστε βρίσκονταν εκεί οι μοναδικοί «εργαζόμενοι της πορείας», οι πλανόδιοι μικροπωλητές από το Πακιστάν…

«Αγωνιζόμαστε για να ζούμε όπως δικαιούμαστε, όχι όμως μας επιβάλλουν», έγραφε ένα από τα αμέτρητα αυτοσχέδια πλακάτ που έκαναν την εμφάνισή τους αυθόρμητα ή οργανωμένα από σωματεία και έκλεβαν τα φωτογραφικά φλας.

«Διαγραφή του χρέους, εργατικός έλεγχος», ένα σύνθημα που δεν υπάρχει μόνο σε πλακάτ αριστερών οργανώσεων, αλλά ολοένα και περισσότερο συζητείται από τους ίδιους τους εργαζόμενους ως διέξοδος.

Πρόσωπα φρέσκα και όλων των ηλικιών, άνθρωποι και των δύο φύλων μπροστά στην πορεία και στα πανό της διαδήλωσης.

Το κίνημα «δεν πληρώνω» δεν έχει πει την τελευταία του λέξη ακόμα, και μέλη του από τις γειτονιές, όπως η Βάρη και η Βούλα ήταν και στο χτεσινό συλλαλητήριο.

Η μουσική έχει γίνει από τα απαραίτητα πλέον συστατικά κάθε διαδήλωσης. Την τετάρτη ξεχώρισε πάντως η …»ΠΑΜΕ brass band» ή αλλιώς οι μουσική με τα χάλκινα μέσα στους διαδηλωτές του ΠΑΜΕ που μπροστά στη Βουλή έπαιζαν «Ο Πέτρος ο Γιόχαν κι ο Φραντς».

«Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς μνημόνια και έξω από την ΕΕ» ήταν το κεντρικό μήνυμα του ΠΑΜΕ που τέθηκε επικεφαλής της πορείας και τερμάτισε πρώτο τη διαδήλωση μπροστά τη Βουλή.