Αυτοκριτική από το ΚΚΕ

Via Ανδρέας Κυρίτσης

Στη βαριά σκιά της ανακοίνωσης του Περισσού για το λουκέτο που μπήκε στον τηλεοπτικό 902 και της δραματικής έκκλησης σε μέλη, φίλους και κάθε εργαζόμενο «να υπερασπιστεί μαχητικά το κόμμα από τις επιθέσεις που θα δεχτεί», πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή –εκτάκτως εξαιτίας πιθανής επιδείνωσης του καιρού– η ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στο φεστιβάλ της ΚΝΕ. «Το ζήτημα δεν είναι τι αντιπολίτευση θα κάνουμε μέσα στη Βουλή αλλά τι θα κάνει ο λαός», τόνισε η γ.γ. του ΚΚΕ μια μέρα πριν σε συνέντευξή της στο ραδιόφωνο του Ρίαλ και στον Νίκο Χατζηνικολάου. Με αυτή τη λογική, στο Πάρκο Τρίτση στο Ίλιον υπενθύμισε τους γνωστούς στίχους του Μαγιακόφσκι «τo μέλλον δεν θα ’ρθει από μονάχο του έτσι νέτο σκέτο. Αν δεν πάρουμε μέτρα και εμείς».

Το 2007 το κεντρικό σύνθημα του φεστιβάλ της ΚΝΕ ήταν «με την αισιοδοξία να ξεχειλίζει». Πέντε χρόνια εκλογικής στασιμόητητας και μια μεγάλη κρίση μετά, η αισιοδοξία δεν ξεχειλίζει πια από τα μπατζάκια. Το 2012 κεντρικό σύνθημα είναι πλέον το (εξαιρετικό, κατά τη γ.γ. του ΚΚΕ) «δίνε το χέρι σε όποιον σηκώνεται, εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία». Όντως είναι ένα όμορφο σύνθημα εργατικής αλληλεγγύης και επαναστατικής προοπτικής που ταιριάζει στο κλίμα της εποχής. Κρίμα που στην πράξη τα όμορφα συνθήματα μένουν συχνά λόγια γραμμένα σε χαρτιά. Στο ΚΚΕ συχνά προσάπτεται η κατηγορία ότι δίνει επιλεκτικά το χέρι μόνο στα κινήματα και στους αγώνες τους οποίους ελέγχει το ίδιο σε ένα βαθμό, τουλάχιστον με κύριο κριτήριο όχι το ταξικό αλλά αυτό της κομματικής ιδιοκτησίας. Να υπενθυμίσουμε ότι μόλις πριν από δύο χρόνια, το 2010, το ΚΚΕ αρνήθηκε το αίτημα των 100 απολυμένων των εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα να κάνουν μια σύντομη παρέμβαση ή τουλάχιστον να μοιράσουν προκηρύξεις στο τότε φεστιβάλ της ΚΝΕ απλά και μόνο επειδή το σωματείο τους δεν συμμετείχε στο ΠΑΜΕ…

Όπως παρατηρεί η Α. Παπαρήγα, «δεν υπάρχουν αγώνες που είναι πίσω από τις ανάγκες, υπάρχουν αγώνες που υπηρετούν τις εκλογικές ανάγκες των αστικών κομμάτων, των συμβιβασμένων». Αναμφίβολα υπάρχουν και αυτοί οι αγώνες, αλλά οπωσδήποτε δεν είναι οι κυρίαρχοι, ούτε η ύπαρξή τους πρέπει και μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για τη μη συμμετοχή του ΚΚΕ σε πολλές κινήσεις και αγώνες αμφισβήτησης του συστήματος.

Αναρωτήθηκε χαρακτηριστικά αν ο εκφυλισμός του περιβόητου κινήματος των «αγανακτισμένων» δικαιώνει ή μη τη στάση του ΚΚΕ που έθεσε ερωτήματα «χωρίς να αφορίζει τους απλούς ανθρώπους που συσπειρώθηκαν έστω και για το πρώτο διάστημα». Όπως τόνισε, «το αυθόρμητο δεν καταργείται, ίσα ίσα αναπτύσσεται κάτω από την επίδραση του συνειδητού όσο μπαίνουν στη μάχη νέες λαϊκές δυνάμεις. Δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε από το γνήσιο, το αυθόρμητο, από τη στιγμή που έχουμε καλή πυξίδα, τη στρατηγική μας».

Σε αυτό το πλαίσιο, το ΚΚΕ σήμερα διαπιστώνει ότι «υπάρχουν άνθρωποι του μόχθου, της φτώχειας, της ανεργίας, που σκέφτονται να σηκωθούν, θέλουν να κάνουν έστω και κάτι. Εμείς τους καλούμε να σηκώσουν ανάστημα στην εκμετάλλευση, την αδικία, την καταπίεση, την πλύση εγκεφάλου». Αρκετοί θα συμφωνήσουν με τη διαπίστωσή της για την επίδραση του «συνειδητού» στο «αυθόρμητο» και τούμπαλιν, έχοντας όμως μείνει με την ένσταση και την απορία αν η πιο άμεση συμμετοχή και η επίδραση των «οργανωμένων δυνάμεων» της Αριστεράς και ειδικά του ΚΚΕ σε αρκετούς αγώνες θα μπορούσε να τους ριζοσπαστικοποιήσει σε θετική κατεύθυνση, κάτι που ωστόσο δεν είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε, καθώς το ΚΚΕ επέλεξε την αποχή και τη μη ζύμωση με αρκετά από αυτά τα αντιφατικά κινήματα.

H γ.γ. του ΚΚΕ δεν μπορούσε να μην αναφερθεί στο κλείσιμο του 902 και ανήγγειλε ότι στη θέση του τηλεοπτικού σταθμού θα μπει ένα μεγάλο διαδικτυακό πόρταλ του κόμματος, «ένα μέσο ενημέρωσης που θα στηρίζεται στην εθελοντική δουλειά των μελών του κόμματος και θα αγκαλιάσει με μεγαλύτερη ευκολία τις νεότερες ηλικίες». Ελπίδα όλων είναι το ειδησεογραφικό δίκτυο του ΚΚΕ να μην κουβαλήσει μαζί του σε υπερβολικό βαθμό τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και τη λογική της έλλειψης ανεκτικότητας και προβολής της αντίθετης άποψης που κυριαρχεί στα κομματικά του μέσα ενημέρωσης. Το πόρταλ μπορεί να αποτελέσει παράλληλα μια καλή αφορμή για να σταματήσει η ηγεσία του ΚΚΕ –κάλλιο αργά παρά ποτέ– να δαιμονοποιεί τα νέα μέσα «κοινωνικής δικτύωσης» και να αρχίσει να αξιοποιεί το twitter και το facebook. Και ας ελπίσουμε ότι δεν θα μπούμε στον πειρασμό να παραφράσουμε το νέο σύνθημα της ΚΝΕ λέγοντας «δίνε βήμα σε όποιον σηκώνεται… αρκεί αυτός να μην είναι ή να μη δηλώνει αριστερός»…