Ο Ζίζεκ και το ΚΚΕ. Αναζητώντας τους ζωντανούς
«Οι ψευδο-ριζοσπαστικοί επικριτές σας σας λένε ότι η κατάσταση δεν είναι ακόμη ώριμη για μια πραγματική κοινωνική αλλαγή. Ότι αν αναλάβετε τώρα την εξουσία, απλώς θα βοηθήσετε το σύστημα, καθιστώντας το πιο αποτελεσματικό. Νομίζω ότι αυτό σας λένε οι άνθρωποι από το ΚΚΕ, που είναι το κόμμα των ανθρώπων που εξακολουθούν να είναι ζωντανοί, επειδή ξέχασαν να πεθάνουν.»
Σλαβόι Ζίζεκ
«Αφήστε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους»
Ιησούς Χριστός
Ο πολύ αξιόλογος –κατά τα άλλα- σλοβένος φιλόσοφος στην αρχή της ομιλίας του είπε ότι ντρέπεται που δεν μιλάει Ελληνικά. Κανείς δεν είχε τέτοια αξίωση από αυτόν αλλά αν μη τι άλλο η δήλωσή του δείχνει κάποιο σεβασμό για τη χώρα που βρίσκεται.
Όταν κάνεις ωστόσο μια πολιτική παρέμβαση σε προεκλογική περίοδο σε μια άλλη χώρα μπορεί να μη μιλάς τη γλώσσα της αλλά καλό είναι να έχεις διαβάσει καλά την ιστορία της, και ιδιαίτερα την πρόσφατη πολιτική ιστορία. Η επικοινωνιακή «εξυπνάδα» για το ΚΚΕ πιάνει το γενικότερο αρνητικό κλίμα εναντίον του κόμματος του Περισσού, αλλά ακόμα και να μην την πάρεις στα σοβαρά είναι τουλάχιστον κακόγουστη και προσβλητική και φανερώνει άγνοια. Ο Ζίζεκ πάντα έχει στόχο να προκαλεί και να ταράζει τα νερά. Αν ήθελε ωστόσο να παίξει το ρόλο της Σωκρατικής «αλογόμυγας» θα μπορούσε να βρει ένα καλύτερο παράδειγμα.
Ακόμα και αν διαφωνείς ριζικά με την πολιτική συμμαχιών, τις θέσεις για τον «υπαρκτό», την ιδιοκτησιακή αντίληψη του Περισσού και τις πολιτικές του θέσεις δεν μπορείς να αγνοείς ότι το ΚΚΕ παραμένει η μεγαλύτερη οργανωμένη δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ελλάδα –ακόμα και αν η απήχηση της δεν βρίσκεται σε λίμιτ απ- και μια από τις μεγαλύτερες –συγκριτικά με τον πληθυσμό- και πιο μαχητικές στην Ευρώπη. Από ποια σκοπιά πραγματικά είναι το κόμμα «όσων ξέχασαν να πεθάνουν» κατά τον Ζίζεκ και σε σύγκριση με ποια επαναστατική Αριστερά; Όταν το ΚΚΕ καταψήφιζε τους πολιτικούς προγόνους του μνημονίου, το Μάαστριχτ και τις ευρωσυνθήκες και το 90% της ευρωπαϊκής Αριστεράς τις προσκυνούσε και/ή συμμετείχε στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες του ΝΑΤΟ σαν συνιστώσα πολλές φορές σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνήσεων, ποιοι ήταν οι ζωντανοί που αγωνίζονταν; Ο Ζίζεκ, όπως δήλωσε, σιχαίνεται την παραδοσιακή αριστερά της διανόησης, η οποία είναι βεβαίως υπέρ της επανάστασης, αλλά μιας επανάστασης, η οποία γίνεται πάρα πολύ μακριά. Αν βρει πάντως κανείς στην Σλοβενία κάποιο ζωντανό κόμμα με αριστερή ή αντικαπιταλιστική ή κομμουνιστική αναφορά και μια στοιχειώδη παράδοση εργατικών/κοινωνικών αγώνων να μας το πει και εμάς.
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
όταν είπε ότι είπε ο Ζίζεκ για το ΚΚΕ, ο cool Alexis και οι συν αυτώ πως αντέδρασαν ;
Είναι στο 25.20. Ο Αλέξης δεν προσέχει καν τι λέει ο Ζίζεκ γιατί κρατάει σημειώσεις. Από το κοινό γέλια και χειροκροτήματα.
Μια ερώτηση στο συγγραφέα: έχετε θητεύσει στο ΚΚΕ; Αν ναι τότε πώς ξεχνάτε ή χειρότερα αποκρύβετε τον πλήρως και απολύτως αντιδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας του;
Όχι, ποτέ. Δεν μιλάμε για τον τρόπο λειτουργίας του ΚΚΕ. Άλλωστε αυτό είναι ζήτημα των μελών του. ¨Ενα κόμμα μπορεί να έχει δημοκρατική εσωτερική λειτουργία αλλά ο πυρήνας του να μην είναι προοδευτικός. Από την άλλη αν υπερασπίσεις π.χ τον Τσίπρα από κάποιες αθλιότητες που λέει το μνημονιακό στρατόπεδο δεν σημαίνει ότι ταυτίζεσαι μαζί του και ότι πιστεύεις π.χ ότι μπορεί να καταργηθεί το μνημόνιο χωρίς να καταργηθεί και η δανειακή σύμβαση.
Συμφωνώ πως «Ένα κόμμα μπορεί να έχει δημοκρατική εσωτερική λειτουργία αλλά ο πυρήνας του να μην είναι προοδευτικός.»
Το πρόβλημα όμως είναι το ακριβώς ανάποδο: ένα κόμμα (όπως π.χ. το ΚΚΕ) που έχει αντιδημοκρατική εσωτερική λειτουργία μπορεί παρόλα αυτά να είναι προοδευτικό;
Στην ιστορία δεν υπάρχει κανένα τέτοιο παράδειγμα.
κυριε συγγραφεα σε παω πολυ
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Ας κρίνουμε όμως και τον κάθε αριστερό χώρο και από την δράση του στα συνδικάτα. Πάει καλά η συμμετοχή στα διάφορα πάνελ των κάθε λογής διανοούμενων που τα ξέρουν όλα. Ταξική πάλη όμως μηδέν και γίναμε αριστεροί του σαλονιού, να λύνουμε τα προβλήματα δια της συζητήσεως, όπως ακριβώς δια του κοινωνικού διαλόγου (που τον ενέκρινε και η ταχατε μούχατες επαναστατική αριστερά) έλυνε η ΓΣΕΕ τα εργατικά ζητήματα και ευνούχισε δύο γενιές εργαζομένων. Ας δούμε με προσοχή σε ποια σωματεία και με την στήριξη ποιων παρατάξεων πάμε σε ατομικές συμβάσεις, σε μειώσεις μισθών, σε απολύσεις κλπ κλπ. Και μετά ας σκεφτούμε ότι έχουμε βάλει την διανόηση στο σαλόνι και την εργατική τάξη να πάει να κουρεύεται. Και όσο ο κάθε διανοούμενος θα απολαμβάνει τα χειροκροτήματα αστών και μικροαστών στον πλανήτη τηλεόραση, η ζωή συνεχίζει να τραβά την κατηφόρα. Διότι άλλο πράμα ο γραφιάς και άλλο εργάτης και αν ο διανοούμενος αριστερός δεν βρίσκεται δίπλα στην περιφρούρηση της απεργίας, και πρώτος στον αγώνα δεν είναι διανοούμενος αριστερός, είναι απλά διανοούμενος. Γιατί η φιλοσοφία ως όπλο της εργατικής τάξης δεν ταιριάζει στα πάνελ και στα σαλόνια. Φεύγει από τα έδρανα του πανεπιστημίου και πάει στο εργοστάσιο να γίνει κτήμα του εργάτη. Τότε κύριε διανοούμενε τα λέμε πάλι.