Ο στρατευμένος Σταύρος Θεοδωράκης

Πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι από την εποχή τού «δεν συνεργαζόμαστε με τα άκρα» του Κώστα Καραμανλή. Ακραίος σήμερα είναι όποιος δεν στηρίζει τα ακραία (αλλιώς, «αυστηρά και αναγκαία») μέτρα, όποιος δεν στηρίζει τα άκρα.

Ο δημοσιογράφος μπαίνει στο γραφείο του υπουργού. Φιλικός χαιρετισμός, χωρίς τυπικότητες.

«Μεγάλο γραφείο», παρατηρεί ο πρώτος.

Ο υπουργός συμφωνεί. Πολλά χαρτιά πάνω στο τραπέζι. Ο δημοσιογράφος τούς ρίχνει μια βιαστική ματιά. «Τίποτα απόρρητο;» ρωτάει εύθυμα.

Mπα, διαφάνεια παντού.

«Πάμε», λέει αποφασιστικά ο δημοσιογράφος.

«Πού θα πάμε; Δεν θα καθίσουμε εδώ;» ρωτάει απορημένος ο υπουργός.

«Πάμε κάπου αλλού».

Προπορεύεται ο δημοσιογράφος, ακολουθεί ο υπουργός.

Μα πού θα τον πάει; Αναρωτιόμαστε. Πού βρίσκεται το αλλού; Σε ένα παγκάκι στο πάρκο, σε σουβλατζίδικο, σε μπαρ;

Oχι, δεν θα απομακρυνθούν από το κτίριο του υπουργείου. Απλώς η συνέντευξη θα πραγματοποιηθεί σε έναν εσωτερικό εξώστη, έναν χώρο με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον στον οποίο επιτυγχάνεται καλύτερος, δραματικός φωτισμός και πιο «θεατρική» τοποθέτηση των προσώπων. Και οι δύο στέκονται όρθιοι. Στο φως λουσμένος ο υπουργός όταν ομιλεί, στο ημίφως ο δημοσιογράφος. Φως και σκιά. Σκούρο κοστούμι και γκρίζα γραβάτα ο ένας, πέτσινο μπουφάν ο άλλος.

Είναι προφανές ότι έχει προηγηθεί κάποια σκηνική προσυνεννόηση. Η εξουσία από τη μια, ο έλεγχός της από την άλλη. Εξάλλου, έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε τον κάθε υπουργό πίσω από ένα βαρύ γραφείο (στο φόντο μια βιβλιοθήκη, ασημένια εικονίσματα στα ράφια, σημαίες της Ε.Ε. και της Ελλάδας) και τον δημοσιογράφο στην απέναντι πλευρά του επίπλου, καθισμένο σε ένα καρεκλάκι. Ενώ εκεί, στον εξώστη, με τους καθαρούς γεωμετρικούς όγκους και γραμμές, η ιεραρχία καταργείται.

Ο υπουργός είναι ο Μάκης Βορίδης, ο δημοσιογράφος ο Σταύρος Θεοδωράκης. Είναι αλήθεια ότι η σκηνοθεσία είναι ένα από τα δυνατά σημεία των «Πρωταγωνιστών» (Mega), μιας εκπομπής που δεν προκαλεί πλήξη στον τηλεθεατή – και αυτό δεν το οφείλει μόνο στη μορφή, αλλά και στο περιεχόμενό της.

Δύσκολες, σκληρές οι ερωτήσεις; Μάλλον αβρές και αναμενόμενες – εννοώ από την πλευρά του τηλεθεατή. Αποκαλυπτικές οι απαντήσεις; Αναμενόμενες ήταν και αυτές, καθώς τις δίνει ένας πολιτικός με πλούσια τηλεοπτική πείρα αφού τον βλέπουμε στα πάνελ εδώ και χρόνια, από την προ ΛΑΟΣ εποχή. Ο κ. Βορίδης αυτο-αγιογραφήθηκε αλλά με προσεκτικές και όχι έξαλλες, ακραίες πινελιές.

Πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι από την εποχή τού «δεν συνεργαζόμαστε με τα άκρα» του Κώστα Καραμανλή. Ακραίος σήμερα είναι όποιος δεν στηρίζει τα ακραία (αλλιώς, «αυστηρά και αναγκαία») μέτρα, όποιος δεν στηρίζει τα άκρα. Και τη στιγμή που το υπαρκτό ή κατά φαντασίαν ακραίο γίνεται αποδεκτό από σοσιαλιστές και νεοδημοκράτες, τράπεζες και Ευρωπαϊκή Ενωση, ποιοι είμαστε εμείς που θα πούμε ότι είναι ακραία η τηλεοπτική του παρουσία;

 

Πηγή: Καθημερινή

Απάντηση